dankbaar

De kerstdagen zitten er weer op. We hebben fijn met elkaar het kerstfeest gevierd. Ik was lekker in mijn rol op 1e kerstdag in de kerk.... en Jens voelde zich prima als schaapje....

En dan is het jaar 2014 alweer bijna voorbij. Een jaar waarin we met dankbaarheid op terugkijken. Eigenlijk gaat het erg lekker in huize van de Wetering. De kinderen, ontwikkelen zich goed. Ik zit heerlijk in mijn vel. Ergens aan het begin van het jaar was het wel even schrikken toen Marnix aangaf dat hij een knobbeltje voelde. Gelukkig was er niks ergs aan de hand en zijn we het haast alweer vergeten... Ook raakte Marnix zijn baan kwijt, maar had gelukkig direct al weer wat anders. Jammer genoeg was het niet helemaal wat hij ervan gehoopt had, maar deze maand kreeg hij wat anders aangeboden en is hij in een nieuwe functie verder gegaan en dat heeft hem echt goed gedaan. 

Lof, eer en prijs zij God!

lief mannetje!

"Wat, zeg je? Hè? Gek word ik er weer van. Ik kan weer alles twee keer tegen Jens zeggen en bij Jens zie ik dat er een hoop langs hem heen gaat. Het is zelfs al zo ver dat hij zijn hoofd bijdraait en echt zijn best probeert te doen om te luisteren.

Binnenkort naar de ggd, onderzoek voor kinderen van groep 2. Dit jaar nog? Ik vroeg het dinsdag maar even aan de juf. Ze wist het ook niet precies, ze waren nog in de andere groep 2 bezig. OK, dan ga ik daar niet op wachten en kijken of de gehoortest goed is, maar bel ik naar de kno-arts. Zowaar Jens mocht gelijk dezelfde ochtend op bezoek komen. En ja hoor, zijn buisje lag los in het oor en er zit veel vocht achter in zijn oor, dus hij hoort echt slecht. We krijgen een neusspray mee in de hoop dat het zich zelf oplost en moeten ons 8 januari weer melden. De kno-arts bekijkt dan of er weer een nieuw buisje geplaatst moet worden.

Ja, die ggd. Dit is wel nuttige informatie en je mag als ouder niet mee. Ik had al een hele vragenlijst ingevuld, maar ja hij zakt natuurlijk op de gehoortest en dan komen ze met allerlei doorverwijzingen terwijl we er al druk mee bezig zijn. Diezelfde middag schrijf ik een brief en geef dit aan de juf.

Woensdagmiddag word ik gebeld door een mevrouw van de ggd. Ze had Jens die ochtend onderzocht en Jens vertelde een heel verhaal dat zijn buisje er uit was, dat hij nu een neusspray krijgt en dat hij bij de dokter was geweest. Dit wilde ze even checken, want de gehoortest was onvoldoende. En helaas, ze had mijn brief niet van de juf gekregen. Maar wow, zeg ik... heeft Jens dat allemaal netjes vertelt. Wat goed van hem. Mijn jongetje, die soms amper wat zei, omdat hij het gewoonweg niet durfde, omdat hij wist dat hij het niet goed zei. Hij heeft gewoon een heel verhaal gehouden tegen een wildvreemde mevrouw en ze kon hem dus ook nog goed verstaan. Ik zei dat ik hier heel blij van werd.... dat hij doof is, ach dat wist ik, wordt aan gewerkt. Ja, zegt de mevrouw van de ggd, ik heb op mijn papier staan, lief mannetje. Hij was open, zit rustig op zijn stoel en doet de testjes goed mee.
En fijn dat ze het nacheckt, want zo kunnen we een hoop onnozele verwijzingen voorkomen.

Gisteren krijgt Jens een brief mee van de ggd. Zijn gewicht en lengte zijn vermeld en inderdaad onderaan staat met handgeschreven letters: 'lief mannetje!' En dat is hij.

overleden

En dan sla je de krant open en kom je bij de pagina familieberichten. "Nee" roep ik. "Wat is er mam", hoor ik gelijk. Daar in de krant staat de naam van een jeugdvriend, overleden op 36 jarige leeftijd. Een jaar of iets langer ben ik met hem opgetrokken. Ik kende hem denk ik van koor ofzo, eigenlijk weet ik het al niet eens meer. Wat hebben we een lol samen gehad. Ik kan me de middagjes bij de Oldemeijer nog goed herinneren. Een heel aantal jaar later had ik zijn neefje in de klas in Almere. Samen met zijn moeder hebben we nog lol gehad om het feit dat ik regelmatig bij haar 'kleine' broertje kwam en dat ik nu haar kind lesgeef. Uiteindelijk is hijzelf getrouwd met een oud klasgenoot van mij. Ik had een hele tijd terug al een keer gehoord dat hij ziek was en nu is hij er niet meer. Een man en grappige pappa (zoals in de krant stond) zal gemist worden. Hmmm, grappig, ja wat kan ik me dat goed voorstellen.

De toekomst is zeker, ja eindeloos goed.
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet:
Dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan. 

briefjes in mijn hoofd

Samen met Jens zit ik in de auto op weg naar zwemles. "Mam, badmeester Gert (zijn vorige badmeester) zei dat er met kerst een kerstboom in het zwembad neergezet wordt." "Dat is ook zo", zeg ik. "Dat je dat nog weet". Jens antwoordt: "Ja, dus dat briefje kan weer uit mijn hoofd." Ik glimlach, wat een wijsheid voor een kind van 5. "Volgens mij zit jouw hoofd vol met briefjes." "Ja, wel 100, nou 40" "Het waren er dus eerst 41", zegt Jens.
Jens, ons denkertje, ik zou graag al zijn 'briefjes' wel eens willen lezen, zodat ik ook weet wat er allemaal in zijn hoofd omgaat.

Vogelgriep

Gisteren in de kerk kon Marnix nog net stil blijven zitten. Hij voelde al in zijn broekzak dat er flink wat what's appjes over en weer verstuurd werden. En ja hoor, het is weer mis. Opnieuw bij een bedrijf vogelgriep geconstateerd en dit keer bij Sofieke. Sofieke is jarenlang bij Cavo Latuco en Agrifirm Marnix collega geweest. Marnix kent natuurlijk de meeste pluimveeboeren in Nederland wel, maar nu het bij Sofieke is voelt het toch ook wel anders en ook voor mij, want ook ik ken Sofieke natuurlijk wel.
Gisteren werd dan ook het nieuws volop gevolgd en dat leverde soms ook wel gelach op. Er was een of ander praatprogramma waarin ze het toch wel sneu vonden voor de boer en zijn vrouw... haha, in dit geval dus voor de boerin en haar man. Marnix slijt zijn dagen momenteel dus op kantoor. Hij mag geen boeren bezoeken. Vorige week moest hij laat in de avond een chauffeur ophalen ergens uit het oosten van het land. Hij had daar voer gebracht, maar mag dan niet meer met die vrachtauto naar Nijkerk wat in een andere regio ligt. Dus het kost nog heel wat deze vogelgriep. Marnix verwacht dat hij rest van het jaar nog wel op kantoor zal blijven.

van sint naar kerst

Eerst pepernoten bakken, met lekkere sinterklaasmuziek op de achtergrond. Nog even wat andere klusjes en met de tijd die over is gaan we aan de slag met een kerstproject. Ik heb pas geleden dit boekje aangeschaft, we zien hem dichterbij komen van Janneke Burger:

Het is een dagboek voor de adventstijd en begint op 1 december. 

 

Het is een dagboekje echt voor het gezin. Zeker goed te gebruiken met jonge kinderen. Bij het boekje zit voor elke dag een sticker. Ik vond het zo jammer om dit te gebruiken, want dan heb je volgend jaar niks. Dus vanmorgen heb ik van de stickers een kopie gemaakt. Met kersttape (had ik toevallig in huis) op een kaartje geplakt. Een gaatje erin. Nu nog een mooi adventsbord maken met spijkertjes. De kids zullen het geweldig vinden om het juiste kaartje op te hangen. Ook de teksten die erbij staan zijn erg leuk, voor oudere kinderen zitten er verdere vragen, opdrachten bij, maar die heb ik nog niet nodig. Dus een echte aanrader! Niet voor in de zak, want dan ben je te laat, Je zou dit weekend nog je schoen kunnen zetten.....

O ja, en terwijl ik lekker aan het knutselen was hebben we het sinterklaasmuziekje maar even vervangen voor heerlijke kerstmuziek. We moeten toch wel in de stemming komen. En nu nog 1 weekje wachten en we kunnen met Jens en Yinthe toeleven naar het kerstfeest. 

Pepernoten

In mijn vorige blog schreef ik dat we steeds meer tarwevrij proberen te eten, maar ja die pepernoten zijn zo lekker. Hoog tijd om een lekker met mijn meisje aan tafel te gaan zitten en speltpepernoten te gaan bakken en daarbij de gewone te gaan vervangen voor palmsuiker.

Jens, mag vanmiddag lekker op school pepernoten bakken. Op school hebben ze een nieuwe keuken, speciaal ook voor de kinderen om te koken en te bakken. Yinthe en ik zijn ook een middagje op school te vinden. Terwijl de ene helft van de klas met juf Annelies de keuken in gaat zorg ik dat de rest van de klas een beetje in het gareel blijft. Heerlijk hoor, even weer een middagje juf zijn. 

eet smakelijck!

De dagen vliegen voorbij. Marnix zit natuurlijk deze dagen bovenop het nieuws. Door de vogelgriep mag hij voorlopig geen boeren bezoeken. Het gevoel van 2003 komt weer terug. Uiteindelijk heeft hij toen een week of 4 thuis gezeten. De boer waar het begonnen is kent hij goed. En nu misschien wel vogelgriep in brabant.... daar kent hij zeker veel pluimveeboeren. Hij heeft vrijdag nog ergens een tree eieren (30 stuks) geregeld dus we kunnen even vooruit. Het zou zo maar kunnen zijn, dat de schappen deze week leeg zijn.

Alleen gisteren en vandaag hebben we al 9 eieren gebruikt, dus dat gaat hard. We proberen steeds meer tarwevrij en e-nummervrij te eten. Gisteravond heerlijke speltpannenkoeken gebakken en gisteren kreeg ik dit boek op de mat...

Smakelijck zoet! Een heerlijk bakboek, zonder e-nummers en vrij van geraffineerde suikers. Ik kon dit kookboek niet voor in de zak gebruiken. Ik krijg anders teveel, ja ja we krijgen allemaal evenveel cadeau's op 5 december. Ik hoefde dus niet te wachten tot 5 december en kon gelijk aan de slag. Gisteren een chocoladeframbozencake gemaakt. Vandaag voor tussen de middag een banenframbozensmoothie en vanavond hebben we speculaasjes gemaakt voor de komende week en daarvoor een koekjesstempel gebruikt die ik gisteren in mijn schoen vond. Ja, ja, ook ik moet mijn schoen zetten.
Eigenlijk wilden we ook nog pepernoten bakken vanmiddag, maar met dit mooie weer zijn we lekker naar een speelbos gegaan in Zeewolde.

Kind kan de was doen.

Het leven als moeder met een kind in de peuterpubertijd valt niet mee. Elke dag zijn er vele conflicten tussen Yinthe en mij. Eerder kon ik tijdens haar middagslaapje wel weer even bijkomen, maar die middagslaapjes zijn ineens verleden tijd. Ik had nog gehoopt om de dag ofzo, maar nee hoor mevrouw wil niet. Met Jens heb ik nooit zo lopen strijden. Hij speelde altijd vrolijk. Yinthe niet, die kijkt het liefst de hele dag televisie. Vanmorgen was ze wel heel lief aan het spelen, op de tablet uiteraard, maar ze deed sinterklaasmemory, ach dat vond ik nog best verantwoord spelen. Vanmiddag heb ik haar een schoonmaakdoekje gegeven en ging ze me helpen schoonmaken. Helpen, dat is wat ze graag wil. Ze wil eigenlijk ook gewoon moedertje spelen. Dus ik dacht misschien kan ik daar iets mee. Ik heb vanmiddag een touwtje opgehangen en Yinthe een paar wasknijpers gegeven. Ga de pietenkleren maar ophangen en ja hoor, ze speelde!!!

groene smoothies!

Een tijd geleden ben ik hiermee begonnen om eens te kijken wat het met me deed. Ik drink het nog steeds graag en krijg er veel energie van. De laatste tijd begint het allemaal wel een beetje op elkaar te lijken en heb ik weinig inspiratie. Hoog tijd dat ik het volgende boek eens uit mijn kast pak.

70 groene smoothies in een handomdraai van Marjolijn van der Velde. Dus vanmiddag weer eens iets anders gedronken en er dus maar eens cacao aan toegevoegd. Het was verrassend lekker!

Je hebt nodig: 1 banaan, 4 ontpitte dadels, 1 zakje krulsla melange, 1 eetlepel cacaopoeder en 375 ml. water. 

Doe de banaan, dadels en het water in de blender. Blend tot een egale smoothie ontstaat. Voeg daarna de slag en het cacao toe en blend nogmaals. Voeg desgewenst meer water toe. 

Sinterklaas, hij is er weer!

Ik hou er van, de gezellige sfeer rondom sinterklaas. In huis schalt 'zie ginds komt de stoomboot' en heel wat ander sinterklaasrepertoire. Een week voordat de Sint weer voet aan Nederlands wal zet mogen alle sinterklaasspullen weer van zolder worden gehaald. Er wordt gelijk volop meegespeeld en de buren doen gezellig mee.

Het is gezellig in huize van de Wetering. Er wordt met sinterklaasmuziek op de achtergrond lekker gewerkt en gekleurd.  

 

De dagen worden afgeteld tot de intocht. Jens mag ook nog eens samen met Joël van vrijdag op zaterdag in Hardenberg logeren. Zaterdags komen wij dan ook en gaan we samen naar de intocht. Hij is volledig in zijn nopjes. Maar dan slaat het noodlot toe.....

Vrijdagochtend 14 november vlak voor schooltijd krijgen we een appje van oma. Het feest kan niet doorgaan, opa is te ziek. Dikke tranen rollen over zijn wangen. Hij had zo'n leuke dag, maar nu een baaldag. Hij snapt dat het niet kan voor opa, maar toch... Onderweg naar school begint hij weer te huilen. Hij is zo verdrietig. Terwijl ik boodschappen aan het doen ben broed ik op een plan B. Als Lenie en Joël nu bij ons komen vanavond en bij ons gaan slapen en dan morgen met elkaar naar Nijkerk i.p.v. Hardenberg. Thuisgekomen zie ik een voicemailbericht van zus Lenie met exact hetzelfde plan. Yinthe en ik slepen een matras naar Jens zijn kamer en bij het ophalen zeggen we dat we een verrassing voor hem hebben. Hij was helemaal blij en zijn dag was weer goed!

De volgende dag om 12 uur zitten we natuurlijk klaar voor het Sinterklaasjournaal en worden we geschminkt tot echte pieten, of iets wat daar op lijkt. Want helemaal zwart dat kan eigenlijk niet meer, vindt Jens blijkbaar.

En dan zijn we er klaar voor. Op weg naar Nijkerk. Precies voor het kantoor van pappa staan we te wachten en wordt meisjespiet nog even bijgewerkt, want dat vinden meisjespieten toch eigenlijk wel erg leuk.

Wachten duurt lang, maar wordt beloond met een enorm spektakel met jetski's en een prachtige boot. 

Gelukkig was Nijkerk een goed alternatief, maar we misten Hardenberg wel. 

Vriendinnentime

Vanmorgen even een bakkie gedronken met de ene vriendin, vanmiddag een kop thee gehaald bij een andere vriendin en vanavond lekker uit eten met nog een vriendin. Heerlijk, zo'n dagje.

Verslaafd

Yinthe is verslaafd aan Frozen, een disneyfilm. Het liefst kijkt ze hem elke dag. Als hij afgelopen is zegt ze gerust nog een keer. Ze mogen van mij dus echt niet zo lang televisiekijken. Ik hanteer toch echt wel een beetje vaste tijden. 's Morgens een kwartiertje als ik haar haar doe en 's middags vlak voor het eten en soms even na het eten. Gistermiddag zaten we nog even lekker aan tafel te kleuren met z'n allen. Nou, Jens was een kleurplaat van Frozen aan het maken en had de tablet voor zijn neus om goed te kijken welke kleuren hij moest gebruiken. Yinthe wil dan natuurlijk de laptop voor haar neus. Maar, zij ging liedjes kijken van frozen. Ach vooruit dacht ik. Toen ze alle liedjes had gezien zei ik tegen haar. Nu ga je eerst even lekker kleuren en dan mag je daarna frozen op de televisie kijken. OK, zegt ze. Ze pakt haar kleurboek, gaat netjes zitten en kleurt 1 flinke kras. "Zo, ik ben klaar, mag ik nu Frozen kijken?"

kinderpraat (alweer...)

We bekijken samen een advertentie van waaromkerst? Het kerstverhaal uitgebeeld in legopoppetjes. Jens: Kijk, dit is Maria en Jozef en Jezus. O, en dit zijn de wijzen uit Oostenrijk.

kinderpraat bij kinderbijbelclub

Het is soms erg druk bij de kinderbijbelclub, soms zelf boven de 25 kinderen. Ga daar maar eens voor staan. Vanaf vandaag gaan we dan ook splitsen. Een club van 3 en 4 jaar en kinderen uit groep 2. Ik spring heel wat bij en heb in 5 weken wel 4 keer de kinderbijbelclub geleid. Dat is eigenlijk niet de bedoeling, maar nieuwe ouders willen graag eerst even afkijken bij een ander. Dus was ik vorige week aan de beurt, deze week deden we het gewoon nog een keer. En ach, het is ook erg leuk om met deze kleuters bezig te zijn en af en toe eens lekker kunnen lachen met ze. Zo ook weer vandaag.
De ruimte die we in eerste instantie hadden is niet heel ideaal, maar de ruimte die we er nu bij hebben gekregen is eigenlijk nog beroerder, maar ja we moeten het er maar mee doen.
Zo kwam ik in gesprek met de kinderen over de nieuwe kerk. "Hebben, jullie, al gezien dat ze druk bezig zijn?" "Ja hoor", zegt een kleuter. "Als we straks hangjongeren zijn dan kunnen we in de kelder en daar zijn ze al druk mee bezig." Ja, aan de soos wordt inderdaad hard gewerkt. "Zeg, als je straks hangjongere bent dan hoef je niet meer naar de kinderbijbelclub, maar mag je bij me komen voor catechisatie."

Lessen in geduld.

Mam, mag ik je helpen? Met een zeurderig stemmetje komt ze bij me staan in de keuken. Ik denk bij mezelf, alsjeblieft, laat me even alleen. "Nee, meisje, dat is niet zo handig", zeg ik. Met een allerliefst gezichtje kijkt ze me aan. "Pleeeeassssssse"? Ik zwicht natuurlijk. Ik ben niet opgewassen tegen dit 2 jarige prinsesje. Het is niet de eerste keer dat ze vraagt of ze me mag helpen, dag in dag uit. Bij alles wat ik doe en ik denk: kind, ga toch eens spelen.
Het gaat mis, ze staat volledig in de weg natuurlijk en ik probeer mijn voorraadlade te herinrichten en mijn speltbloem, speltmeel, lijnzaad, palmsuiker, etc. een geschikt plekje te geven. "Toe, ga, eens aan de kant, ik moet erbij." Uiteindelijk is de stofzuiger mijn redding en is dat ineens tot fantastisch speelgoed gebombardeerd. Ik moet de klus staken en grote broer ophalen. Ik moet snel zijn. "Mam, mag ik met k3?" K3, wat, mijn hersens draaien overuren, snap maar eens de woorden, gedachtes van een 2 jarig prinsesje. K3, daar had ze het vanmorgen ook al steeds over, k3 in de schuur? "O, bedoel je je 3wieler". "Ja, die". Shit, ik heb haast, maar goed ik had het al beloofd. Hmppfff, altijd wil ze me helpen, waarom helpt ze nu niet een keertje mee. Het schiet natuurlijk voor geen meter op en ik mag niet duwen, lees vooral niet duwen. Tweejarige prinsesjes kunnen schreeuwen en krijsen en heel goed aangeven wat ze willen. Zoek het ook uit, denk ik, mijn humeur is inmiddels behoorlijk gedaald. Ik loop vast vooruit en denk wat is het toch heerlijk om dicht bij school te wonen. Af en toe kijk ik even achterom, dat gaat prima zo. Als ze het zonodig zelf wil, dan doet ze het ook maar zelf. De juf heeft gelukkig wat vertraging en ik ben op tijd. De grote broer komt eraan. Zussie vraagt aan hem "Wil je me duwen". "Tuurlijk", Ach wat lief, denk ik. Maar mits dat broer de duwstang vastpakt verandert het prinsesje weer in een heksje. "NEE, gilt ze, mamma doen." Broerlief is zwaar teleurgesteld en vind het helemaal niet leuk dat hij zo afgesnauwt wordt en dat bij school. Ik probeer hem toch bij het duwen even te betrekken. "NEEE, mamma, doen." Ik zucht nog eens diep. Je broer duwt niet, hij houdt alleen mijn hand vast." Hij moet lachen en begint de uitvluchten en de excuses steeds beter te snappen. Thuisgekomen is de keuken nog een zootje, moet ik nog een ovenschotel maken en had ik beloofd nog te kwartetten. Ik wil de keuken induiken en hoor, "mag ik helpen?" NEE. Ik weet het, mijn stemvolume wordt harder. Mijn geduld raakt op en ja hoor ze zitten elkaar al weer in de haren. EN NU BEN IK DAT GERUZIE ZAT. Jij hier op de bank en jij daar, eet je pepernootjes even op. Broer die luistert wel, maar zuslief, natuurlijk niet. Ik wil weer naar de keuken of ze staat alweer naast me "Mag, ik helpen, please?" NEE, LAAT ME TOCH EENS EVEN ALLEEN. Ok, mijn geduld is op. Tot 10 tellen, moedertje. Dikke tranen natuurlijk bij dochterlief. Ga maar naar pappa, zeg ik. Opnieuw een excuus, waar broerlief om moet lachen, want pappa is alweer weg. Het prinsesje of was het een heksje stampt naar boven. "Zo, daar zijn we even vanaf" zeg ik. Mits dat ik het zeg, denk ik dat was niet netjes. Maar het helpt. Ze komt tot de ontdekking dat pappa er niet is en ik heb tot 10 geteld. "Och is hij er niet, kom maar bij mamma" Ze springt van de trap in mijn armen en ik krijg een dikke knuffel en ik geef een dikke kus terug en ze gaat heerlijk spelen.
Ik hoop dat ze over 10 jaar ook nog vraagt "Mam, mag ik je helpen, please?"

We experimenteren nog even door...

Er gaat een hoop groente en fruit door bij ons, vandaag dus maar eens even een bezoekje aan de lidl gebracht. Zou het schelen? Ik heb even een boodschappenlijstje in excel gezet en het scheelde gewoon 8 euro. Met name in de groente en fruit. Ik koop zo af en toe ook een doosje vol... diepvriesfruit. Heerlijk door de smoothie of door de havermout 's ochtends. Bij de lidl hebben ze zakken van 750 gram en die zijn nog goedkoper dan een doosjevol bij de AH van 250 gram.

Vandaag hebben we lasagne gemaakt. Ik maakte dat dus altijd gewoon met een pakje van honig. De kids smulden hiervan. Maar ja, ik probeer de pakjes en zakjes weg te laten en dan... Ik heb een recept gevonden, maar daar zat ook nog eens een hoop spinazie door. Dat wordt niks met de kids, gewoon maken en voorzetten. De spinazie moest je natuurlijk laten slinken en vervolgens heel fijn snijden. En ja hoor, de borden staan nog maar net op tafel en ik hoor het al 'lus ik niet'. Ze proberen toch keurig netjes en slikken het door. Geen stukjes, hooguit wat tomatenblokjes, maar die zijn lekker zacht. Ze nemen nog een hap en nog één. Ik zeg maar even niet teveel, maar ze gaan maar door. Ok, ik moet ze wel voeren, maar goed dat heb ik er wel voor over. Ze eten groente! Jens, wist je dat in spinazie ijzer zit. Hij is in de ban van ijzer, vraag me niet waarom. Hij kijkt me met grote ogen aan, echt? Ja echt, van spinazie wordt je lekker sterk en hij neemt nog een hap. Bij allebei zijn uiteindelijk de bordjes helemaal leeg. Morgen kip hawai, ik denk dat ik de paprika's en wortel maar weer heel fijn ga maken.
O ja, jullie willen dit recept vast ook wel eens aan je kids voorschotelen, mocht je die hebben. Dan vind je hier het recept. O ja, het is ook nog eens vegetarisch. Wij eten gerust vlees, maar liever niet alle dagen.

experimenteren in de keuken

Vorige week kwam Marnix met een heleboel stoofperen in huis. Ik had nog een heerlijk recept voor een plaattaart liggen en ben aan het bakken gegaan. Vandaag lagen er nog steeds een hoop peren en die moesten toch wel een keertje op. Dus nogmaals een plaattaart gemaakt, maar dit keer heb ik gewoon maar wat geprobeerd en een wat gezondere versie gemaakt.

Vorige keer gebruikte ik 200 gram suiker en nu maar 50 gram palmsuiker. Palmsuiker heeft een lagere glycerine index. Deze suiker heeft vele natuurlijke stoffen en de opname in het lichaam is traag, de bloedsuikerspiegel stijgt hierdoor niet zo hard. Het zorgt er met name ook voor, dat je minder behoefte hebt aan nog meer te eten. Ik heb deze week ook een kruidcake gemaakt (ook met spelt en palmsuiker) en ik moet zeggen het werkt. Terwijl ik normaal om 22.00 's avonds vaak echt wel zin heb in gewoon domweg snaaien, had ik dat deze week niet. 

Maar goed de plaattaart (moest met mobieltje, dus kwaliteit van de foto is erg slecht).

Wat heb je nodig:

• 5 a 6 peren (kunnen ook prima appels zijn)
• eetlepel kaneel
• 180 gram koude ongezouten roomboter
• 240 gram speltmeel
• 50 gram palmsuiker
• 1 ei
• eetlepel honing
• beetje citroensap
• handje walnoten en handje rozijnen (kan ook weggelaten worden of vervangen worden voor iets anders

Hoe maak je het:

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Bekleed een bakplaat met bakpapier. Schil de peren en snijdt ze in dunne partjes. Bekleed de bakplaat met de peren. Strooi er wat citroensap overheen, leg tussen de perenpartjes stukjes walnoot en rozijnen. Strooi er de kaneel overheen en de honing. 

Meng de meel en de palmsuiker door elkaar voeg vervolgens de boter en het ei toe en kneed er snel een kruimelig deeg van. Doe dit vervolgens over de peren en druk het niet echt aan.

Zet het in de voorverwarmde  oven van 180 graden en bak het in 25 minuten gaar. 

Smullen maar. En nu ben ik benieuwd of we met deze perentaart langer zullen doen dan die van vorige week. Na elk stukje wilde ik nl. nog meer en zat ik flink te snoepen.

40 jaar gertrouwd

8 oktober 1974 was de dag dat mijn schoonouders elkaar het jawoord gaven. Zo leuk, op 8 oktober 2014 hebben ze de dag nog eens samen herbeleefd. Ze zijn weer naar de oude plekjes gegaan wat ook 40 jaar geleden centraal stond.
Afgelopen zaterdag hebben we dit samen gevierd. Ook heeft Marnix foto's gemaakt, wat is het dan bij elkaar toch al weer een flinke groep mensen.

kinderpraat

Jens: Mam, heb je ook een voornaam?
Ik: ja, Jeannet
Jens: O ja, en wat is je achternaam?
Ik: van de Wetering
Jens: en je zijnaam dan?
Ik: (probeer je lachen maar eens in te houden) bedoel je Dekker
Jens: ja dat bedoel ik.

Trots

Vandaag heb ik me er maar eens aan gewaagd, zindelijkheidstraining bij Yinthe. Ik had er niet al te grote verwachtingen van. Ik heb gezorgd dat alles in huis was en ik dus niet de deur uit hoefde vandaag. Dus vanmorgen luier af en uitgelegd dat als ze geplast had op het potje ze een sticker mocht uitkiezen en opplakken. Als de kaart vol was zouden we naar de speelgoedwinkel gaan. OK, dat snapte ze wel, maar ja en dan... Al snel riep ze. Ik heb geplast en ja hoor, pyjama was al nat. Nadat Jens en Yinthe lekker in bad waren geweest kleren aan en lekker drinken. Ik dacht bij mezelf een kwartiertje en dan zet ik haar wel op het potje. Maar voordat het kwartier om was, "O, ik plas." Schone broek en tjonge ze had net alles schoon aan of ze liet het alweer lopen. Zucht, dat wordt niks dacht ik. Ik hoorde de hele ochtend: "Ik, durve niet, ik durve niet." Na het middageten heb ik haar rustig op haar kamer gezet en gezegd dat ze voordat ze naar bed gaat even moest gaan plassen. En zowaar het lukte. Ze heeft haar 1e sticker geplakt en is heerlijk gaan slapen. Bij het wakker worden even lekker op het potje laten drinken. Ik hoor haar zeggen, het komt. Ik hoor niks, maar ja hoor een paar tellen later hoor ik toch een prima plas komen. Wat is ze trots (en ik ook). "Ik durve wel" De hele middag gaat het goed

En net voordat ze naar bed gaat mag Yinthe ook de laatste sticker plakken. Morgen gaan we optimistisch verder en in ieder geval naar de speelgoedwinkel.

Satésaus

De laatste tijd ben ik veel aan het nadenken over voeding en wat dat met je lijf doet. Ik zie binnen fam. van de Wetering bijzondere dingen en dat zet me wel tot nadenken. Binnenkort ga ik naar een lezing over gezonde voeding / e-nummer vrij eten en ik ben dan ook erg benieuwd. Pas sprak ik een moeder die ook erg let op voedsel. Haar zoon heeft ADHD en slikte hiervoor medicijnen, maar sinds dat ze goed op de voeding is gaan letten zijn de medicijnen niet meer nodig. Enummervrij valt toch echt nog niet mee. Ik probeer allereerst maar eens de kant en klare dingen te gaan vervangen door zelfgemaakte sausen e.d. Ik moet zeggen dat het nog niet helemaal enummervrij is, maar het begin is er. Zo maakte ik gisteren een heerlijke satésaus. Laatst had ik er ook al 1 geprobeerd en zelf pinda's lopen malen, maar dit was een heel stuk makkelijker en echt erg lekker. In deze saus had ik bijvoorbeeld sambal nodig en ik ontdekte toch een enummertje, misschien als ik verder zoek in de winkel kom ik vast wel een betere tegen. En ja, die natuurwinkel is toch ook best prijzig.
Bij deze het recept van de satésaus