En dan sla je de krant open en kom je bij de pagina familieberichten. "Nee" roep ik. "Wat is er mam", hoor ik gelijk. Daar in de krant staat de naam van een jeugdvriend, overleden op 36 jarige leeftijd. Een jaar of iets langer ben ik met hem opgetrokken. Ik kende hem denk ik van koor ofzo, eigenlijk weet ik het al niet eens meer. Wat hebben we een lol samen gehad. Ik kan me de middagjes bij de Oldemeijer nog goed herinneren. Een heel aantal jaar later had ik zijn neefje in de klas in Almere. Samen met zijn moeder hebben we nog lol gehad om het feit dat ik regelmatig bij haar 'kleine' broertje kwam en dat ik nu haar kind lesgeef. Uiteindelijk is hijzelf getrouwd met een oud klasgenoot van mij. Ik had een hele tijd terug al een keer gehoord dat hij ziek was en nu is hij er niet meer. Een man en grappige pappa (zoals in de krant stond) zal gemist worden. Hmmm, grappig, ja wat kan ik me dat goed voorstellen.
De toekomst is zeker, ja eindeloos goed.
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet:
Dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten