Blijkbaar ben ik erg ouderwets bezig. Na de verjaardagen van de kinderen en na de zomevakantie zit ik altijd een paar avondjes te knippen en te plakken om de fotoboeken bij te werken. De verjaardag van Yinthe is achter de rug, dus er zijn weer heel wat foto's besteld. De map van Jens is al weer klaar, maar voor de map van Yinthe heb ik nieuwe bladen nodig.
Even naar de HEMA, maar alle fotobladen zijn op. Ach, ik kom nog in Nijkerk deze week... Maar vanmiddag in Nijkerk zijn ze ook op. Er is ook geen fotolijm meer. Zou het er soms uit gaan? En ja hoor, bij BRUNA hoor ik dat het er echt uit gaat.... ik was dus nog één van de laatsten die zat te knippen en te plakken. Ik moet me dus nu maar eens gaan verdiepen in digitale fotobladen.
Want hoe dan ook, ik wil wel gewoon graag een map, waar ik zelf ook nog iets kan instoppen, zoals een zwemdiploma, een verjaardagskaart, etc.
Dit weekend kregen we een appje van Henk. "Ik ga geocaching doen, dat is ook wel wat voor jullie." Ik wist dat mensen bij ons uit de kerk dit ook wel eens deden en ik dacht laat ik me er eens in verdiepen. Dat verdiepen valt reuze mee. Via www.geocaching.com maak je een account aan, je download een app op je mobiel en je kunt van start gaan. Jens leek dit inderdaad wel wat en zo gingen we gistermiddag op de fiets, de polder in, op zoek naar onze eerste schat. Jens had geen fiets, maar hij kon op de space scooter mee (wel zere benen na die tijd....). Op ongeveer de plek van bestemming zetten we de fiets aan de kant en gingen zoeken. We kregen ook een aanwijzing, kastanjeboom. Vreemd, ik kan in de polder toch echt nergens een kastanjeboom zien of moeten we toch bij de grote weg zijn. Maar nee, de gps gaf duidelijk aan dat we goed zaten. Na een paar keer al speurend heen en weer te zijn gelopen viel ons oog op een richtingaanwijzer. Deze wees de weg naar restaurant de kastanjeboom. Ik zei tegen Jens dat als hij daar niet zou liggen, ik het echt niet meer zou weten. En ja hoor, in het bord, zat een zakje met een rolletje. We konden dit open draaien en onze loggegevens opschrijven. Ook op de app kun je aangeven dat je de schat gevonden hebt en het schatje verandert dan in een smiley. Vanmiddag wilde Jens een wat grotere schat vinden. In Hoevelaken moest hij te vinden zijn. Jens zijn fiets was weer gemaakt en we hebben weer een heerlijk fietstochtje gemaakt. Ik was alleen zo dom om niet de schat 'huize Hoevelaken' aan te vinken, maar ik had echt het huis aangevinkt. We snapten er niks van, want al speurend kwamen we steeds midden in het huis uit (wat dus achteraf gezien ook klopte). Die schat doen we nog een keertje over. De tweede schat waar we naar op zoek wilden gaan lag er vlakbij. We hadden het juiste punt gevonden, maar zagen de schat niet. Thuis kijk ik nog even op de laptop en ontdek dat we de schat wel degelijk gezien hebben. Het was iets wat hoog aan een vogelhuisje hing. We dachten, dat kan het vast niet zijn, dat is te hoog. Wat blijkt nu, waarschijnlijk zit er een touwtje aan en kun je het naar beneden laten halen, een soort katrol. Dus ook die moet even overnieuw. Op zo'n heerlijke dag is dat echt geen straf. Jens vindt geocaching geweldig. Het is overigens ook erg leerzaam. Hij heeft mijn mobiel in de hand en kijkt hoeveel meters we nog bij de schat verwijdert zijn en hij houdt in de gaten of de meters minder worden en niet meer.
Gisteren was de officiële openingszondag van onze kerk.
Er zat aardig wat voorbereiding in, maar het was dan ook echt een feestdag!
De eerste dienst was wat meer gericht op de kinderen in de kerk. De tweede dienst was meer voor de genodigden. Het verschil was wel duidelijk merkbaar....
Je kunt het altijd terugkijken op www.kerkdienstgemist.nl en dan even zoeken naar amersfoort-vathorst, ontmoetingskerk.
Ook werd er een film getoond over onze kerk en het gebouw 'hart van Vathorst' waar wij als kerk deel van uitmaken.
Ik ben inmiddels al helemaal gewend om de dagen alleen in huis door te brengen. Het bevalt me eigenlijk behoorlijk goed. Er is zoveel wat geregeld moet worden in de kerk. Nu kan ik ongestoord achter elkaar doorwerken. Een nieuw kerkgebouw, nieuwe ruimtes voor kinderbijbelclubs, nieuwe materialen, een hoop geregel. Afgelopen zondag hebben meer dan 80 kinderen weer kinderbijbelclub gehad. Wat waren ze blij en ook veel ouders vonden het fijn dat het er weer was.
Komende zondag is onze openingszondag. Het is soms een heen en weer gemail, een hoop geregel, maar we hebben er zin in. Vanavond nog even met een groepje het kindmoment oefenen een paar cadeautjes inpakken en dan zijn we er voor zondag wel weer klaar voor. Je kunt de dienst van 10.30 uur meekijken of terugkijken via www.kerkdienstgemist.nl
Donderdag zit ik met iemand om de tafel om een programma te bedenken voor de kinderen van groep 4/5 en 6 en dan moet ik ook nog ergens een tieneravond organiseren voor groep 7 en 8.
En dan staat er ook nog het volgende op het program, een geloofsopvoedingsavond. Ik heb vanmorgen zowaar met de hoofdredactrice van de Jente aan de telefoon gezeten. Zij is onze gastspreker van deze avond.
Tjonge, het lijkt wel een baan. Ach, als ik bedenk wat het doel is: de kinderen mogen leren over Jezus, dan maakt het dat ik al deze dingen met veel plezier doe.
Hoe dan ook, het maakt het wel een stuk makkelijker zo home alone. Ik ben benieuwd hoe lang dit duurt, want het kan zo maar ineens zijn dat de telefoon gaat en er een kindje is die een liefdevol thuis nodig heeft.
Wat een feest gisteren, Yinthe 4 jaar. Wat gaat de tijd toch snel, want wat weet ik het nog goed dat de arts zei je krijgt een meisje. Ik was stomverbaasd, na 3 keer een jongen had ik eigenlijk gewoon weer aan een jongen gedacht. Ik weet nog goed dat ik in diezelfde week allemaal mooie meisjes zag, met prachtige vlechtjes en ik dacht... dat kan ik helemaal niet. En kijk nu eens, vlechten is haast een hobby van me geworden. Wat is het heerlijk om moeder te mogen zijn van dit prachtige meisje. Yinthe heeft vanaf de allereerste minuut, tot de laatste genoten van haar verjaardag. Ze was zo blij met haar grote barbiehuis. Ze heeft genoten van alle visite. Haar vriendinnen die 's ochtends kwamen spelen en de opa's en oma's die 's middags kwamen.
En toen ze 's avonds in bed lag was ze nog steeds blij. "Mag, ik morgen naar school? Twee keer?
En vanmorgen liep ze trots met haar nieuwe schooltas naar school.
