foto speurtocht

Wat een weertje vandaag. Heerlijk om buiten te zijn. Kon ik mooi even alvast iets voor Jens zijn feestje voorbereiden. We gaan een foto speurtocht doen.

 

Dus de kinderen mogen o.a. op zoek naar dit... en als ze het gevonden hebben krijgen ze een letter. Nu maar hopen dat we volgende week vrijdag net zulk mooi weer hebben als vandaag...

't Is om te genieten

Mijn meisje wil krijgt ineens oog voor cijfers en letters. In de auto is ze druk aan het leren op de cijfers a.h.v. een cd. Elk nummer van de cd verschijnt op de display en als er weer een nieuw lied komt gaat Yinthe eerst even de cijfers zeggen. En ook heeft ze ineens door hoe haar eerste letter eruit ziet. En ook ik bekijk ineens de wereld weer op een andere manier. Zo zaten we vorige week in de auto en Yinthe begint keihard te lachen. "Ik zie mijn naam." (En daarmee bedoelt ze de letter y) Al speurend kijk ik om me heen (niet heel handig tijdens het autorijden) en ja hoor ik zie het, we rijden langs happybike.
Vanmorgen komt ze ineens tot de ontdekking dat haar 'naam' op de vloer staat. Zowaar dat ene scheurtje in onze houten vloer lijkt toch echt op een y. Zolang ze nog geen 4 is, kan ik dus nog even van dit 'kleutertje' genieten, want met deze kennis kan ik haar eigenlijk geen peuter meer noemen.

mijn andere kind....

Jij met je 3 jaar, je bent zo anders dan die broer van jou op zijn 3e. Jij, jij bent de talige en dat is te merken. Als ik tegen je broer zei dat bijvoorbeeld de televisie uit moest dan deed hij dat. Jij niet, jij komt eerst met allerlei redeneringen: "Mam, we maken een afspraakje. Als ik nu even doorkijk tot aan de aftiteling en hem dan uit doe, is dat goed?" Pff, ik trap er bij jou ook elke keer dan bijna in en wil haast ja zeggen. Maar nee, zeg, sinds wanneer bepaal jij het.
Gisteren was ik de discussies met jou wel een beetje zat. Nee, zeg ik. We gaan weg en je gaat even opruimen. Je bent het er niet mee eens. "Nou, mam, ik ben boos op jou. Heel boos en ik ga gewoon niet mee." "Nou dan ga je niet mee, zeg ik" Beetje dom om dat te zeggen natuurlijk, want ik kan haar moeilijk alleen thuis laten.
Gelukkig loop je toch achter me aan en trekt toch je jas aan "Wat ga je doen?", vraag ik.
En jij kijkt me ondeugend aan en zegt: "Dat zul je zo wel zien".

Ik schiet op dat moment keihard in de lach om de taal van dit 3jarig meisje en mijn meisje lacht keihard met me mee.

ik ken mijn kind...

Jens in groep 1: De juf concludeert dat Jens al heel veel letters kent. Ik waarschuw de juf wel. Jens is meer een wiskundig kind en niet echt talig. Ik denk dat hij ze ziet als symbolen, want hakken en plakken dat snapt hij echt niet. De juf begrijpt wat ik bedoel, want zegt ze hij heeft ook erg veel moeite om een zin na te zeggen. Ja, zeg ik of neem een liedje, dat kan hij gewoon niet onthouden.
Jens in groep 2: Het gaat goed met mijn jongen. Hij ontwikkelt zich prima en ik sta verstelt dat hij het hakken en plakken onder de knie krijgt, ik kan zelfs al de eerste boekjes met hem lezen. En toch klopt er iets niet volgens mij. Hij begint vaak aan de verkeerde kant en schrijft veel achterste voren. Met de juf bespreek ik dat hij dyslexieachtige trekjes heeft. Ze wuiven het weg, komt wel goed. Mag nog. Ik ga maar geen discussie met ze aan en houd het zelf wel in de gaten. Bij zijn rekentoets heeft hij een wat lagere score, vreemd, want dit is juist zijn sterke kant. Ik vraag juf waar het in zit. De opdrachten die hij fout heeft moest hij bijvoorbeeld iets meten, maar begint hij aan de verkeerde kant. Zie je, zeg ik... dit is nu wat ik bedoel.
Jens in groep 3: Gelijk valt de juffen op dat hij alle letters al kent. Toch lukt het hem niet om op een hoger niveau mee te doen. Ik leg de juffen mijn verhaal uit en vraag of ze het goed in de gaten willen houden. Toch gaat het aardig goed. Tot nu. Ik heb echt gevraagd of Jens weer het gewone werk mag en geen hoger niveau en deze week gaf de juf aan wil je je alsjeblieft inschrijven voor de spreekavond. Wat ben ik blij dat ik altijd al heb aangegeven dat er iets niet klopt. Of het dyslexie is weet ik niet, dat kan ik niet zomaar vaststellen. Ik wil ook geen juf voor hem zijn, maar moeder. Ik wil best huiswerk met hem doen, maar ik wil hem ook gewoon bijbrengen dat lezen leuk is. En toch merk ik dat het dus in dit geval ook door elkaar loopt en ik ook wel weer blij ben dat ik naast moeder, ook juf ben en ik zelf ook zag dat er iets niet klopt (misschien nog wel eerder dan de juf zelf).

Wat jammer dat als je zo graag moeilijker rekenwerk wil doen je dan eigenlijk ook moet kunnen lezen. Er zijn zoveel sommen die uit verhaaltjes bestaan. Jens, mooi om te zien dat hij hierin zoveel op zijn vader lijkt. Ook Marnix is geen lezer. (Ik heb ooit eens een cito leestoets bij Marnix afgenomen en hij haalde geen groep 8 niveau),

Ik geef aan Jens aan dat het helemaal niet erg is dat iets niet helemaal goed lukt. Belangrijk is dat je geniet op school.

voor de biologische moeder

Ik zag je gisteren bij het rtl nieuws. Je vertelde dat jouw jongetje al voor dat hij geboren werd onder toezicht werd geplaatst. Je hebt hem bijna niet gezien en hij is naar een pleeggezin gegaan. Het zou zomaar bij ons kunnen zijn geweest.
Ik zag je verdriet, want je had zo graag zelf voor hem willen zorgen. Er zijn mensen geweest die hebben bepaald dat jij en je man dit niet zelf kunnen.
Lieve moeder, ik zal mijn best doen. Ik zal mijn best doen om zo goed mogelijk voor jouw kindje te gaan zorgen. Ik hoop dat je het regelmatig zal kunnen zien en samen met hem kan spelen. Ik zal met respect over jou naar hem gaan praten.
Laten we hierin naast elkaar gaan staan en niet tegenover elkaar, laten we proberen om zoveel mogelijk samen te werken, ook dat zal voor jouw kindje het beste zijn.

Ik wens jou...

Voor alle lezers...

lezen in bad...

... dat doe ik zo graag en laat ik daar nu net een fijne ereader voor hebben. Hij mag in het water vallen, maar dat zou ik niet zomaar even testen. Stel je voor... Vorige week zat ik in bad en ik las echt een oersaai boek, en ik ben zo'n typetje dat gewoon netjes afmaakt waar het aan begonnen is. Dus zo gaat dat ook met het lezen van een boek. Een oer saai boek in bad lezen is misschien niet zo slim, want ja ik dommelde weg. Mijn reader glipte uit mijn handen en viel in het water, ik ving hem half op en droogde hem af. Ik glimlach, want ik heb een h20, die kan tegen water. En inderdaad hij deed het nog. Totdat ik de volgende dag weer verder wilde lezen in dat oersaaie boek. Hij haperde, de aan/uit knop deed het niet meer. Ik ben uit frustratie maar gestopt met het saaie boek en heb een leuke christelijke roman uit de ebooks van de bieb gezocht. Alles zat tegen, ik kon die ineens niet meer op mijn reader zetten. Ik voelde me een ware ict-er en door iets in de instellingen van de computer te veranderen is het me gelukt. Volgende probleem. Ik kan de onderste regels niet meer lezen, er zitten strepen op het scherm. Heb ik een leuk boek, moet ik 3 regels zelf maar gaan invullen, op zich heb ik een creatief brein, maar dit is ook niet echt prettig lezen.
Nog maar eens op de kobo site gekeken wat ik naast resetten nog meer kan doen en nu is het helemaal over. Hij doet niks meer.
Gelukkig hebben we nog een bon met 2 jaar garantie. Ik wil zo graag weer een ebook, dat leest zoveel prettiger. Voor nu zit er niks anders op dan morgen maar naar de bieb te gaan en even weer een ouderwets boek uitzoeken.... Helaas het ebook wat ik las is in de bieb niet aanwezig.

onze wiskundige

 Het was net kerstvakantie: "Mam, mag ik ook een magic snake kopen, het kost 5 euro, dat zegt Auke". Ik ben natuurlijk zo'n moeder die haar ogen niet in haar zak heeft zitten en had al gezien dat dit echt een rage was op school. Nou vooruit, ach het is immers vakantie.... en ik zie mijn wiskundige daar wel lekker mee aan de slag gaan. Daar komt nog eens bij dat het ideaal is om mee te nemen in de auto, een ritje naar opa en oma is best lang. Tjonge, vind eerst maar eens een winkel die het heeft en uiteindelijk komen we er achter dat het bij intertoys geen magic snake heet maar magic puzzel. Mijn jongen is de koning te rijk en laat even zijn ooms versteld staan hoe snel hij inmiddels een bal draait.
De kerstvakantie is inmiddels voorbij, tot Jens grote verdriet mag hij van juf geen speelgoed meer mee naar school. Tja, zeg ik je zit nu in groep 3... maar zeg nu zelf is dit nu zo erg. Ze leren elkaar allerlei nieuwe vormen, dat is toch onderwijs! Maar de magic snake verdwijnt niet in het stof, integendeel. Jens volgt allerlei engelstalige tutorials en met rode konen maakt hij het ene na het andere. Sterker nog, ik zocht van de week de goldfish voor hem op, Hij wilde die graag leren. Na een paar keer draaien zet hij het filmpje op pauze en hup, hup, hij maakt het zo af. Ik sta er met open mond naar te kijken. Ik krijg die goudvis ook wel, maar moet toch echt wel dat hele filmpje afkijken. En zo gaat het nu dag in dag uit.... "Jammer mam, dat ik die niet kan maken" Elke keer ziet hij ook filmpjes waar ze een magic snake gebruiken die wel meer dan dubbel zo lang is... die wil ik graag. Ga je die ook voor me kopen? Nee, jongen, vraag die maar op je verjaardag.... nog 20 nachtjes.

We kunnen weer een half jaar vooruit

Ruimschoots op tijd stappen we in de auto op weg naar onze tandarts en dat is maar goed ook, het hoost. Het is kwart over 4 en het valt ons op dat het wel erg donker is en misschien voelen we ons ook wel zo. "Waarom moeten we naar de tandarts?" Je hoort in hun stemmetjes al de onzekerheid. Ik heb zelf altijd tandsteen en het verwijderen daarvan gaat bij mij niet echt pijnloos. Ik moet me dus ook elke keer weer vermannen. Bij de tandarts aangekomen kruipt Yinthe al snel bij mij op schoot en ook Jens staat dicht tegen me aan, Spelen, nee hoor, daar is men toch een beetje te gespannen voor. "Ik vind het wel een beetje eng", piept Yinthe. Ik kan niet uit mijn strot krijgen dat het niet eng is. Want zeg nou zelf als je daar ligt met zo'n man boven je hoofd en je ziet allemaal van die vreemde slangetjes, dat is toch ook eng. Dus ik zeg: "Ik begrijp het". Yinthe heeft het doorstaan, zonder huilen en ik ben heel trots op haar. De tandarts en zijn lieftallige assistente proberen nog een gesprekje met haar aan te voeren en lachen om haar. "O, nee, denk ik.... lach niet om Yinthe, want dan gaat ze huilen. Ik zie haar gezicht al betrekken en het lukt me net om het weer goed te breien. Ondertussen ligt Jens al krampachtig in de stoel. Totaal verstijfd ligt hij daar, tandsteen. "Dat gaan we even weghalen." Voordat Jens zich kan bedenken zitten er al 2 dingen in zijn mond, ik zie de angst in zijn ogen. Dit is nieuw voor hem. Hij staat op en ik geef hem even een knuffel en vraag of het gaat en ik voel hem letterlijk weer ontspannen. Dan is het mijn beurt, ach ja hetzelfde liedje als altijd.... een prachtgebit, maar dat tandsteen moet wel even verwijderd worden. Even de kiezen op elkaar, bij wijze van spreken dan..... want mevrouw, mond open.... ontspan. Ontspan denk ik dan, het is niet geheel pijnloos hoor....
We hebben het weer doorstaan, een nieuwe afspraak is gemaakt en we stappen weer in de auto. Het valt ons op dat het zo rond 5 uur een stuk lichter buiten is dan toen we heen gingen en misschien voelen we ons ook wel zo....

daar word je toch blij van...

... al die bolletjes en tulpen die ik weer zie staan. Ik kan het dan ook niet laten om meteen maar een bos tulpen te kopen. En lang leve het internet als ik leuke filmpjes zie over bloemschikken. Iets wat ik totaal niet kan. Na het zien van zo'n filmpje dacht ik, ik kan het eens gaan proberen.
Heb al een mooie vaas samengesteld met blauwe druifjes erin en dit is een tafelschikking met witte krokussen en witte druifjes.

Kijk eens bij de filmpjes van 'green your day'

En nog een leuke idee....