een biddende moeder

Vanmorgen weer na een lange tijd naar de kerk geweest. Heerlijk om daar weer te zijn. In de vakantie kiezen we er bewust voor om niet naar de kerk te gaan. We hebben het een paar keer geprobeerd in Assen, maar de kinderen vinden het niet fijn, zo'n vreemde kerk. Wij zijn dus bezig om hen rustig te houden en voor ons zelf voelt het ook heel anders dan gewoon in onze eigen gemeente. Toch wil ik in de vakantie van de zondag iets speciaals maken en daarom doen we op de zondagochtend kinderkerk. Thuis had ik allerlei knutselwerkbladen gekopieerd en meegenomen. We hebben het gehad over Paulus en dit werkt prima. De kinderen vinden het erg leuk om te doen.

Ik heb in de vakantie heel wat boeken gelezen, heerlijk zo'n ereader. Ik wilde ook graag me ergens in verdiepen in de vakantie en heb 1 papieren boek meegenomen. "Elk kind heeft een biddende moeder nodig". Wat een mooi boek om te lezen, met name ook heel praktisch. De komende weken zal ik het boek nog regelmatig openen, gewoon om te oefenen. Heel mooi om te lezen hoe je bijbelteksten kunt gebruiken tijdens je gebed. Boven in mijn waskamer heb ik een eigen bureau... en tussen alle vakantiewassen door ben ik alvast maar begonnen met bijbelteksten die ik kan gebruiken op kaartjes te schrijven, die ik dan later weer kan gebruiken.
Om ook het bidden met de kinderen te stimuleren heb ik ook voor hen gebedskaartjes gemaakt.

We zijn er weer!

Donderdagmiddag: in alle rust ruimen we de vouwwagen op. De kinderen zijn ergens op de camping. Als alles ingepakt is zoeken we ze op. Nog even wat spelletjes doen op de kinderkermis en dan naar huis. Een dubbel gevoel. Het is goed om weer na 3 weken naar huis te gaan, we zijn echt lekker tot rust gekomen, maar tjonge wat was het weer genieten ik wil gerust nog langer blijven.
Ik ben niet de enige met dat gevoel. 's Avonds breng ik Jens naar zijn vertrouwde bed en hij begint te huilen. Ik vraag hem wat er is: "Ik wil nog zo graag op de camping blijven, ik mis het zo." Ik snap hem. Gelukkig gaan we volgend jaar weer, voor de 5e keer.

We hebben zo'n zin dat we al een dagje eerder vertrekken. Een regenachtige dag, maar vanaf de volgende dag wordt het mooi weer... Precies tussen de buien door zetten we de vouwwagen op.
En inderdaad de dag erna wordt het prachtig weer. We hebben nog nooit zulk goed weer gehad als de afgelopen 3 weken.
Af en toe eens een bui en 1x een hoosbui.
De kinderen vermaken zich prima op de camping en wij dus ook....
Ik heb heel wat gelezen en zelfs Marnix heeft een boek gelezen (dat heb ik hem nog nooit zien doen).

We fietsen heel wat af. Op zoek naar geocaches... er liggen er heel wat verstopt in Drenthe en het is ook nog eens heerlijk fietsen daar. Ik ben trots op Jens die toch even bij elkaar 150 km. heeft gefietst.

We genieten om 19 uur weer van berenpret, soms gaan de kinderen knutselen en we hebben speurtochten op de camping gedaan. De allerlaatste speurtocht van woensdag was toch echt de mooiste... een echte piratenspeurtocht. Het was soms wel spannend, zeker op het eind. Met een ninja, die wel verdacht veel op pappa leek....

Geniet nog maar even van een paar foto's....

mooi moment...

Vandaag had ik het rijk alleen. Marnix was met de kinderen naar een doopdienst waar neefje Sem werd gedoopt. Het leek mij verstandig om in Amersfoort te blijven. Ik zou het kindmoment doen in de dienst en ik had al de kinderbijbelclub met iemand anders geruild. Het zou dan een hoop geruil worden. We gingen vandaag van 2 diensten naar 1 dienst... heel leuk, maar niet voor de kinderbijbelclub. Dat betekent 3 groepen van zo'n 30 kinderen. Ik had er zelfs 35! Ach, het is mijn hobby... ik vind het leuk om te doen. Ik vind het een mooie taak om de kinderen over God te vertellen.
Ik zat vandaag in de dienst naast een vrouw. Ze sprak me aan en zei tegen me: "Jeannet, jij hebt toch laatst iets geschreven over dat je je kinderen zegent. Ik ben het ook gaan doen. Het voelt wat onwennig, maar het is mooi/bijzonder om te doen." Ik vond het mooi om te horen dat ik haar geïnspireerd had en werd er even stil van.