Het is gezellig in huize van de Wetering. Er wordt met sinterklaasmuziek op de achtergrond lekker gewerkt en gekleurd.
De dagen worden afgeteld tot de intocht. Jens mag ook nog eens samen met Joël van vrijdag op zaterdag in Hardenberg logeren. Zaterdags komen wij dan ook en gaan we samen naar de intocht. Hij is volledig in zijn nopjes. Maar dan slaat het noodlot toe.....
Vrijdagochtend 14 november vlak voor schooltijd krijgen we een appje van oma. Het feest kan niet doorgaan, opa is te ziek. Dikke tranen rollen over zijn wangen. Hij had zo'n leuke dag, maar nu een baaldag. Hij snapt dat het niet kan voor opa, maar toch... Onderweg naar school begint hij weer te huilen. Hij is zo verdrietig. Terwijl ik boodschappen aan het doen ben broed ik op een plan B. Als Lenie en Joël nu bij ons komen vanavond en bij ons gaan slapen en dan morgen met elkaar naar Nijkerk i.p.v. Hardenberg. Thuisgekomen zie ik een voicemailbericht van zus Lenie met exact hetzelfde plan. Yinthe en ik slepen een matras naar Jens zijn kamer en bij het ophalen zeggen we dat we een verrassing voor hem hebben. Hij was helemaal blij en zijn dag was weer goed!
De volgende dag om 12 uur zitten we natuurlijk klaar voor het Sinterklaasjournaal en worden we geschminkt tot echte pieten, of iets wat daar op lijkt. Want helemaal zwart dat kan eigenlijk niet meer, vindt Jens blijkbaar.
En dan zijn we er klaar voor. Op weg naar Nijkerk. Precies voor het kantoor van pappa staan we te wachten en wordt meisjespiet nog even bijgewerkt, want dat vinden meisjespieten toch eigenlijk wel erg leuk.
Wachten duurt lang, maar wordt beloond met een enorm spektakel met jetski's en een prachtige boot.
Gelukkig was Nijkerk een goed alternatief, maar we misten Hardenberg wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten