Lessen in geduld.

Mam, mag ik je helpen? Met een zeurderig stemmetje komt ze bij me staan in de keuken. Ik denk bij mezelf, alsjeblieft, laat me even alleen. "Nee, meisje, dat is niet zo handig", zeg ik. Met een allerliefst gezichtje kijkt ze me aan. "Pleeeeassssssse"? Ik zwicht natuurlijk. Ik ben niet opgewassen tegen dit 2 jarige prinsesje. Het is niet de eerste keer dat ze vraagt of ze me mag helpen, dag in dag uit. Bij alles wat ik doe en ik denk: kind, ga toch eens spelen.
Het gaat mis, ze staat volledig in de weg natuurlijk en ik probeer mijn voorraadlade te herinrichten en mijn speltbloem, speltmeel, lijnzaad, palmsuiker, etc. een geschikt plekje te geven. "Toe, ga, eens aan de kant, ik moet erbij." Uiteindelijk is de stofzuiger mijn redding en is dat ineens tot fantastisch speelgoed gebombardeerd. Ik moet de klus staken en grote broer ophalen. Ik moet snel zijn. "Mam, mag ik met k3?" K3, wat, mijn hersens draaien overuren, snap maar eens de woorden, gedachtes van een 2 jarig prinsesje. K3, daar had ze het vanmorgen ook al steeds over, k3 in de schuur? "O, bedoel je je 3wieler". "Ja, die". Shit, ik heb haast, maar goed ik had het al beloofd. Hmppfff, altijd wil ze me helpen, waarom helpt ze nu niet een keertje mee. Het schiet natuurlijk voor geen meter op en ik mag niet duwen, lees vooral niet duwen. Tweejarige prinsesjes kunnen schreeuwen en krijsen en heel goed aangeven wat ze willen. Zoek het ook uit, denk ik, mijn humeur is inmiddels behoorlijk gedaald. Ik loop vast vooruit en denk wat is het toch heerlijk om dicht bij school te wonen. Af en toe kijk ik even achterom, dat gaat prima zo. Als ze het zonodig zelf wil, dan doet ze het ook maar zelf. De juf heeft gelukkig wat vertraging en ik ben op tijd. De grote broer komt eraan. Zussie vraagt aan hem "Wil je me duwen". "Tuurlijk", Ach wat lief, denk ik. Maar mits dat broer de duwstang vastpakt verandert het prinsesje weer in een heksje. "NEE, gilt ze, mamma doen." Broerlief is zwaar teleurgesteld en vind het helemaal niet leuk dat hij zo afgesnauwt wordt en dat bij school. Ik probeer hem toch bij het duwen even te betrekken. "NEEE, mamma, doen." Ik zucht nog eens diep. Je broer duwt niet, hij houdt alleen mijn hand vast." Hij moet lachen en begint de uitvluchten en de excuses steeds beter te snappen. Thuisgekomen is de keuken nog een zootje, moet ik nog een ovenschotel maken en had ik beloofd nog te kwartetten. Ik wil de keuken induiken en hoor, "mag ik helpen?" NEE. Ik weet het, mijn stemvolume wordt harder. Mijn geduld raakt op en ja hoor ze zitten elkaar al weer in de haren. EN NU BEN IK DAT GERUZIE ZAT. Jij hier op de bank en jij daar, eet je pepernootjes even op. Broer die luistert wel, maar zuslief, natuurlijk niet. Ik wil weer naar de keuken of ze staat alweer naast me "Mag, ik helpen, please?" NEE, LAAT ME TOCH EENS EVEN ALLEEN. Ok, mijn geduld is op. Tot 10 tellen, moedertje. Dikke tranen natuurlijk bij dochterlief. Ga maar naar pappa, zeg ik. Opnieuw een excuus, waar broerlief om moet lachen, want pappa is alweer weg. Het prinsesje of was het een heksje stampt naar boven. "Zo, daar zijn we even vanaf" zeg ik. Mits dat ik het zeg, denk ik dat was niet netjes. Maar het helpt. Ze komt tot de ontdekking dat pappa er niet is en ik heb tot 10 geteld. "Och is hij er niet, kom maar bij mamma" Ze springt van de trap in mijn armen en ik krijg een dikke knuffel en ik geef een dikke kus terug en ze gaat heerlijk spelen.
Ik hoop dat ze over 10 jaar ook nog vraagt "Mam, mag ik je helpen, please?"

We experimenteren nog even door...

Er gaat een hoop groente en fruit door bij ons, vandaag dus maar eens even een bezoekje aan de lidl gebracht. Zou het schelen? Ik heb even een boodschappenlijstje in excel gezet en het scheelde gewoon 8 euro. Met name in de groente en fruit. Ik koop zo af en toe ook een doosje vol... diepvriesfruit. Heerlijk door de smoothie of door de havermout 's ochtends. Bij de lidl hebben ze zakken van 750 gram en die zijn nog goedkoper dan een doosjevol bij de AH van 250 gram.

Vandaag hebben we lasagne gemaakt. Ik maakte dat dus altijd gewoon met een pakje van honig. De kids smulden hiervan. Maar ja, ik probeer de pakjes en zakjes weg te laten en dan... Ik heb een recept gevonden, maar daar zat ook nog eens een hoop spinazie door. Dat wordt niks met de kids, gewoon maken en voorzetten. De spinazie moest je natuurlijk laten slinken en vervolgens heel fijn snijden. En ja hoor, de borden staan nog maar net op tafel en ik hoor het al 'lus ik niet'. Ze proberen toch keurig netjes en slikken het door. Geen stukjes, hooguit wat tomatenblokjes, maar die zijn lekker zacht. Ze nemen nog een hap en nog één. Ik zeg maar even niet teveel, maar ze gaan maar door. Ok, ik moet ze wel voeren, maar goed dat heb ik er wel voor over. Ze eten groente! Jens, wist je dat in spinazie ijzer zit. Hij is in de ban van ijzer, vraag me niet waarom. Hij kijkt me met grote ogen aan, echt? Ja echt, van spinazie wordt je lekker sterk en hij neemt nog een hap. Bij allebei zijn uiteindelijk de bordjes helemaal leeg. Morgen kip hawai, ik denk dat ik de paprika's en wortel maar weer heel fijn ga maken.
O ja, jullie willen dit recept vast ook wel eens aan je kids voorschotelen, mocht je die hebben. Dan vind je hier het recept. O ja, het is ook nog eens vegetarisch. Wij eten gerust vlees, maar liever niet alle dagen.

experimenteren in de keuken

Vorige week kwam Marnix met een heleboel stoofperen in huis. Ik had nog een heerlijk recept voor een plaattaart liggen en ben aan het bakken gegaan. Vandaag lagen er nog steeds een hoop peren en die moesten toch wel een keertje op. Dus nogmaals een plaattaart gemaakt, maar dit keer heb ik gewoon maar wat geprobeerd en een wat gezondere versie gemaakt.

Vorige keer gebruikte ik 200 gram suiker en nu maar 50 gram palmsuiker. Palmsuiker heeft een lagere glycerine index. Deze suiker heeft vele natuurlijke stoffen en de opname in het lichaam is traag, de bloedsuikerspiegel stijgt hierdoor niet zo hard. Het zorgt er met name ook voor, dat je minder behoefte hebt aan nog meer te eten. Ik heb deze week ook een kruidcake gemaakt (ook met spelt en palmsuiker) en ik moet zeggen het werkt. Terwijl ik normaal om 22.00 's avonds vaak echt wel zin heb in gewoon domweg snaaien, had ik dat deze week niet. 

Maar goed de plaattaart (moest met mobieltje, dus kwaliteit van de foto is erg slecht).

Wat heb je nodig:

• 5 a 6 peren (kunnen ook prima appels zijn)
• eetlepel kaneel
• 180 gram koude ongezouten roomboter
• 240 gram speltmeel
• 50 gram palmsuiker
• 1 ei
• eetlepel honing
• beetje citroensap
• handje walnoten en handje rozijnen (kan ook weggelaten worden of vervangen worden voor iets anders

Hoe maak je het:

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Bekleed een bakplaat met bakpapier. Schil de peren en snijdt ze in dunne partjes. Bekleed de bakplaat met de peren. Strooi er wat citroensap overheen, leg tussen de perenpartjes stukjes walnoot en rozijnen. Strooi er de kaneel overheen en de honing. 

Meng de meel en de palmsuiker door elkaar voeg vervolgens de boter en het ei toe en kneed er snel een kruimelig deeg van. Doe dit vervolgens over de peren en druk het niet echt aan.

Zet het in de voorverwarmde  oven van 180 graden en bak het in 25 minuten gaar. 

Smullen maar. En nu ben ik benieuwd of we met deze perentaart langer zullen doen dan die van vorige week. Na elk stukje wilde ik nl. nog meer en zat ik flink te snoepen.

40 jaar gertrouwd

8 oktober 1974 was de dag dat mijn schoonouders elkaar het jawoord gaven. Zo leuk, op 8 oktober 2014 hebben ze de dag nog eens samen herbeleefd. Ze zijn weer naar de oude plekjes gegaan wat ook 40 jaar geleden centraal stond.
Afgelopen zaterdag hebben we dit samen gevierd. Ook heeft Marnix foto's gemaakt, wat is het dan bij elkaar toch al weer een flinke groep mensen.

kinderpraat

Jens: Mam, heb je ook een voornaam?
Ik: ja, Jeannet
Jens: O ja, en wat is je achternaam?
Ik: van de Wetering
Jens: en je zijnaam dan?
Ik: (probeer je lachen maar eens in te houden) bedoel je Dekker
Jens: ja dat bedoel ik.

Trots

Vandaag heb ik me er maar eens aan gewaagd, zindelijkheidstraining bij Yinthe. Ik had er niet al te grote verwachtingen van. Ik heb gezorgd dat alles in huis was en ik dus niet de deur uit hoefde vandaag. Dus vanmorgen luier af en uitgelegd dat als ze geplast had op het potje ze een sticker mocht uitkiezen en opplakken. Als de kaart vol was zouden we naar de speelgoedwinkel gaan. OK, dat snapte ze wel, maar ja en dan... Al snel riep ze. Ik heb geplast en ja hoor, pyjama was al nat. Nadat Jens en Yinthe lekker in bad waren geweest kleren aan en lekker drinken. Ik dacht bij mezelf een kwartiertje en dan zet ik haar wel op het potje. Maar voordat het kwartier om was, "O, ik plas." Schone broek en tjonge ze had net alles schoon aan of ze liet het alweer lopen. Zucht, dat wordt niks dacht ik. Ik hoorde de hele ochtend: "Ik, durve niet, ik durve niet." Na het middageten heb ik haar rustig op haar kamer gezet en gezegd dat ze voordat ze naar bed gaat even moest gaan plassen. En zowaar het lukte. Ze heeft haar 1e sticker geplakt en is heerlijk gaan slapen. Bij het wakker worden even lekker op het potje laten drinken. Ik hoor haar zeggen, het komt. Ik hoor niks, maar ja hoor een paar tellen later hoor ik toch een prima plas komen. Wat is ze trots (en ik ook). "Ik durve wel" De hele middag gaat het goed

En net voordat ze naar bed gaat mag Yinthe ook de laatste sticker plakken. Morgen gaan we optimistisch verder en in ieder geval naar de speelgoedwinkel.

Satésaus

De laatste tijd ben ik veel aan het nadenken over voeding en wat dat met je lijf doet. Ik zie binnen fam. van de Wetering bijzondere dingen en dat zet me wel tot nadenken. Binnenkort ga ik naar een lezing over gezonde voeding / e-nummer vrij eten en ik ben dan ook erg benieuwd. Pas sprak ik een moeder die ook erg let op voedsel. Haar zoon heeft ADHD en slikte hiervoor medicijnen, maar sinds dat ze goed op de voeding is gaan letten zijn de medicijnen niet meer nodig. Enummervrij valt toch echt nog niet mee. Ik probeer allereerst maar eens de kant en klare dingen te gaan vervangen door zelfgemaakte sausen e.d. Ik moet zeggen dat het nog niet helemaal enummervrij is, maar het begin is er. Zo maakte ik gisteren een heerlijke satésaus. Laatst had ik er ook al 1 geprobeerd en zelf pinda's lopen malen, maar dit was een heel stuk makkelijker en echt erg lekker. In deze saus had ik bijvoorbeeld sambal nodig en ik ontdekte toch een enummertje, misschien als ik verder zoek in de winkel kom ik vast wel een betere tegen. En ja, die natuurwinkel is toch ook best prijzig.
Bij deze het recept van de satésaus