Ik keek eens op mijn weblog en we zijn gewoon al weer meer dan een maand verder.
We hebben de verjaardag van Jens al weer een tijd achter de rug en we zullen ons zo langzamerhand druk gaan maken om de verjaardag van onze meid, 5 jaar wordt ze al weer!
Jens en Yinthe zijn alvast begonnen met het maken van een slinger, ze hebben nog een week of 4. Dat wordt of een hele hele hele lange slinger of er wordt vanaf morgen al niet meer naar omgekeken.
Een maand niet geblogd. Een maand waarin ik 's avonds op de bank plofte en gewoon maar eens lekker de tv aan deed (lang leve ziggo on demand, waarbij ik elke avond gewoon een aflevering van een leuke serie kijk) en het liefst rond 9 uur mijn bed alvast maar op zocht.
Tegelijk ook een maand waarin we ons pleegkindje steeds beter leren kennen en het eigenlijk best goed gaat. Maar tegelijkertijd vraagt het vooral ook geestelijk veel van je. We krijgen een cursus met video interactie begeleiding, er is weer een rechtszitting geweest en het komende half jaar zal intensief worden in de hoop dat dit meisje weer kan opgroeien bij haar eigen ouders.
Het is ook een maand waarin ik aan het bezinnen ben op kerkelijk gebied. Ook hierin ben ik moe. Ik zou zo graag willen zien dat er meer aandacht is voor kinderen en gezinnen. Ik heb nog zoveel ideeën, verlangens, maar loop er steeds tegen aan dat de mensen in mijn kerk dit niet willen of zich er in ieder geval niet voor willen inzetten. Al 7 jaar trek ik deze kar, maar als je steeds alles zo'n beetje in je eentje moet gaan doen dan is het wel een keertje klaar. Dus deze week heb ik aangegeven dat ik er mee ga stoppen. Wat een opluchting, maar ook verdrietig. Zoals het nu lijkt houdt het kinderwerk voor Jens straks op en dat omdat er geen mensen te vinden zijn die hierbij willen helpen. Jens die zo geniet van de kinderbijbelclub en met zijn leeftijdsgenootjes over de bijbel praat. Wat doen we dan als ouders? Laten we het zo of gaan we op zoek naar een kerk waar dit wel goed geregeld is? Pff, een hoop om over na te denken.
