De nieuwe kamer van Yinthe

Alle vrije uurtjes op de zaterdag worden benut om verder te werken aan de kamers. Het einde is in zicht, wat betreft de kamer van Jens en Yinthe dan. De muur heeft nog een tweede laag roze gekregen (met een beetje geluk is een 3e laag niet nodig) en Yinthe haar spiegel met vlinders hangt ook al aan de muur. Af en toe moest ik Marnix even bijstaan, maar in de tussentijd ben ik verder gegaan met de laatste kussen voor onders Yinthe haar bed. Zo zit er weer een leuke haakklus op.

Johannes 16:33

Ik heb dit gezegd opdat jullie vrede vinden bij mij. Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: ik heb de wereld overwonnen.

Yinthe naar de peuterspeelzaal en ik had met mezelf afgesproken ga er van genieten en neem de tijd om even rustig te lezen in je roman van Karen Kingsbury. Haar boeken zijn misschien soms wat zoet, maar voor mij zin het halve preken. Dit keer stond ze even stil bij dit vers uit Johannes. Eén van de hoofdpersonen in dit boek had dit ingelijst om zich eraan te herinneren dat heus niet altijd alles gemakkelijk zal gaan in het leven.
Mijn gedachten gingen even weer terug naar 9 jaar geleden, 25 oktober. De dag dat ik voor het eerst moeder werd. De dag dat ik mocht ontdekken dat God de mens zo mooi geschapen heeft. Thijs, een geschenk van God, maar het was ook de dag dat ik Thijs weer aan Hem 'teruggaf'.
Op dat moment wist ik niet dat ik het nog zwaarder te verduren zou krijgen... met Joas, de Here heeft gegeven, maar ook Joas moest ik 'teruggeven'

Wat een wonder dat ik Jens en Yinthe mocht ontvangen "God is genadig" betekenen beide namen en zo voel ik het ook.

's Avonds tijdens het hardlopen sluit ik mijn rondje af en zingt Michael W. Smith in mijn oor: Hold on, help is on the way. En dat bracht me opnieuw naar het vers uit Johannes waar ik de dag mee begon. Uiteindelijk heb ik het vers in mijn bijbel verwerkt....

nagenieten....

Yinthe is nog even aan het nagenieten. Ik vond op youtube een kinderconcert van Elly en Rikkert.
Yinthe herkent gelijk alles en iedereen. Maar Elly heeft wel andere oorbellen in dan zaterdag... ja, ja, dit meisje is van de details. Het zal wel, ik heb er niet opgelet.
"Mam, ik wil ook zo'n microfoon op een standaard." Komt goed, denk ik.... nog even wachten tot 5 december.

O, zo....

Al een tijdje heb ik de bijschrijfbijbel in mijn bezit. Ik schrijf er wel eens in, maar ik merk dat dit wel doordrukt. Een balpen nog het minst, maar eigenlijk wil ik het mooier, met meer kleur. De potloden die ik gebruik geven nauwelijks kleur af op het bijbelpapier, waardoor je er haast niks van ziet.
De tekst bij ons thuis deze week is psalm 119:105. De wintertijd is begonnen en het wordt donkerder om ons heen, deze tekst past er mooi bij. Ik wil deze tekst ook wel graag markeren in mijn bijschrijfbijbel en het liefst natuurlijk zoals hiernaast....
En door eens wat te surfen op het web, kom je er achter dat de goedkope potloden idd niet zo geschikt zijn en je daar speciale potloden voor nodig hebt en je leert welke pennen je goed kunt gebruiken. Pennen die niet zo doordrukken op het dunne bijbelpapier. Wat lijkt het me heerlijk om zo met bijbelteksten bezig te zijn. Kijk maar eens op pinterest naar bijbel journaling, prachtig....

lekker knutselen

Terwijl op deze zonnige maandagochtend de wasmachine zijn werk wel doet, heb ik even wat tijd om me samen met Yinthe terug te trekken op haar oude kamer. We gaan daar eens lekker knutselen.
Yinthe krijgt straks op haar nieuwe kamer een enorme draaibare passpiegel. Achter de spiegel kunnen dan al haar haarlinten, haarknippen, haarbloemen en haarbanden opgeborgen worden. Nu kunnen we de spiegel gewoon aan de muur gaan hangen, maar dat is wat saai... Marnix heeft een grote plaat roze geverfd, dezelfde kleur die ook op één van de muren zit. Vanmorgen lag de plaat er zo mooi bij en hebben we hem samen even gepimpt. Zaterdag kon ik haar nieuwe gordijnen ophalen en laten daar nu ook net een paar roze vlindertjes opzitten.
Yinthe en ik zijn erg blij met het vrolijke resultaat....

heerlijke weekje

We zijn de afgelopen week er eens een lekker midweekje tussenuit geweest. Niet dat Marnix vakantie had, hij heeft het zelfs erg druk en had deze week een beurs in Hardenberg. We zijn deze week maar met hem meegegaan naar Hardenberg en zaten in een huisje op de kleine belties. Ik heb altijd gezegd, nooit een vakantie in Hardenberg, want dat voelt net of je thuis bent. Maar goed, dit was heel kort en voor nu toch echt even ideaal aangezien Marnix gewoon aan het werk was. We hebben heerlijk kunnen zwemmen op de camping en een lekkere boswandeling gemaakt. Jens en ik hadden onze fietsen mee, dus we konden zo even de stad in fietsen en even naar opa en oma. Dat was toch eigenlijk wel het leukst... Dinsdagmiddag ging ik even met Yinthe shoppen, Marnix was druk aan het werk in het huisje en Jens bleef bij hem. Ik had wat leuks gekocht en dacht ik fiets even door naar mam om het te laten zien, neem een kopje thee en ben weer weg. Dat missen we wel eens dat we zo even naar opa en oma kunnen gaan, daar moeten we toch echt tijd voor uittrekken. We hebben de vakantie heerlijk afgesloten en zijn vandaag naar het bijbelfestival geweest. Echt een dagje uit. Van tevoren heb ik een programma uitgestippeld van wat we graag wilden doen en dat was maar goed ook. Zo zijn Jens en Marnix vandaag de dag begonnen bij de zandtovenaar en Yinthe en ik bij Elly en Rikkert. Wat heerlijk, ging ik vroeger zelf als meisje graag naar hun concerten, nu ging ik met mijn eigen meisje. Wat heeft ze genoten en goed meegezongen. Ze vond het wel erg jammer dat Elly niet het liedje Edje Eipetje zong. Vanmiddag zijn we samen naar kliederkerk geweest en hebben de middag afgesloten met een familievoorstelling over Jona. Het was echt een topdag!

nadeel van lang zijn:

Dat als je gewoon  met Yinthe even naar de schoenen- en verfwinkel gaat, die arme meid tot 2x keer toe de vraag krijgt of ze niet naar school hoeft vandaag.
Nee, mevrouw, nee meneer, dat duurt nog een half jaar.
Tot aan de zomer ging het goed, maar ineens is het voorbij en wil ze ook zo graag naar school. Ze kan niet wachten tot ze weer naar de peuterspeelzaal mag. Nog een half jaartje.
En ja als je schoenmaat 28 hebt en steeds meer kleding in maatje 116 krijgt (wat toch eigenlijk bij een 5 jarige hoort) en dan ook nog eens een enorme bos met haat hebben dan neem ik het deze mensen niet kwalijk dat ze Yinthe al als een kleutertje zien.

Jens is dolblij....

... met zijn nieuwe kamer.

Boven het rolgordijn komen nog platen om die bovenste ramen te bedekken, dat loopt ook nog eens schuin, waardoor raambekleding niet te vinden is. 

Laat nu net vandaag de postbode ook nog eens een verrassing brengen, een wereldkaart van dieren.

lang leve de action!

Heerlijk zo'n winkel, waar je ineens tegen een lamineerapparaat aan loopt. Voor een tientje... Kunnen we vast vaker gebruiken. Ook leuk voor bij de kijktafel, om spelletjes mee te maken, etc. Inmiddels zit Yinthe al heerlijk te kleien.

En achter de bank wordt druk geschilderd (vandaar dat alles een beetje opgepropt staat). Een plaat om voor Jens zijn bovenramen te hangen. Zijn kamer is nu echt bijna klaar.

pleegzorggesprek

Heerlijk, vandaag heeft Jens een studiedag. Dus weer eens lekker rustig aan doen, uitgebreid in bad. Maar niet al te lang, want vanmorgen kwam een meneer van pleegzorg. De kids waren benieuwd naar deze meneer, stiekem hoopte Yinthe dat hij alvast een kindje mee zou nemen. Nou, dat gebeurt echt niet, heb ik gelijk gezegd. De kids hebben tijdens het gesprek zich als 2 voorbeeldige kinderen gedragen, zodat Marnix en ik een prima gesprek hadden. Ik merk dat ook Jens en Yinthe er wel iets voor over hebben. Normaal komen ze met allerlei vragen of zeuren ze wat af. Jens heeft echt de hele tijd uitstekend gespeeld. Hij beseft dat dit even belangrijk is. Yinthe wilde graag bij ons zitten en heeft ondertussen in haar eentje wel 5 puzzels gemaakt, zonder dat we ook maar hoefden te helpen. Voorzichtig stelde ze me ondertussen de vraag, is deze meneer van pleegzorg?

Zondag na kerktijd sprak Marnix even met een gezin uit onze kerk, die ook langdurige pleegzorg bieden aan een tweeling. Jens vindt het erg vervelend als pappa na kerktijd zolang zit te kletsen. Ik fietste alvast met de kids naar huis en hij zegt: "Ik snap wel hoor dat pappa zo lang praat, het gaat natuurlijk over pleegzorg."

We hebben een prettig gesprek gehad. Volgende maand hebben we 3 groepsavonden waarin we te horen krijgen hoe de regelgeving e.d. gaat. Wat alle medewerkers doen, etc. Een avond waarin pleegouders vertellen over hoe zij pleegzorg ervaren, hoe het gaat, e.d. Daarna hebben we nog een afsluitend gesprek en wordt er een rapport gemaakt van ons gezin. Dit allemaal volgende maand. Het gaat best snel, maar we zijn er wel klaar voor.

bijna klaar....

Helemaal hoog in de nok van ons huis is Jens zijn slaapplek bijna klaar. Het is ineens snel gegaan, maar soms hebben vrouwen toch ook wel inzicht. Marnix zat druk na te denken om een soort van bedbak te maken voor Jens, zodat het matras niet op de vloer ligt. Totdat ik vrijdag op een goed idee kwam. Waarom koop je niet gewoon een bedframe bij de Ikea en zaag je de poten er grotendeels vanaf. Al met al een veel eenvoudigere, nettere en ook nog goedkopere oplossing. Ik verraste Jens vandaag nog met een leuke kussen en toen wilde hij toch echt graag in zijn nieuwe bed slapen. Op deze foto is moeilijk te zien hoe het er nu eigenlijk uitziet, maar als straks alles klaar is maak ik wel meer foto's.
En ach, laten we eens gek doen. Ga er toch lekker slapen. Er hangt nog niets voor de ramen, maar aangezien het toch ook wel een klein beetje spannend is, vindt hij dat extra licht niet erg. Sterker nog hij wilde met lamp aan slapen. Die heb ik net maar even uitgedaan..... hij slaapt inmiddels toch al als een roosje. En Yinthe, ja die slaapt onder haar nieuwe dekens op Jens zijn oude bed....

ik zegen jou

We zijn inmiddels gewend om Yinthe elke avond te zegenen met een zegenliedje. Ze gaat dan lekker liggen en we zingen voor haar, de zegen van God....
Bij Jens kon ik nog niet een manier bedenken. Het is niet iets wat wij echt gewend zijn. De handen opleggen en gaan zegenen. Ongeveer 2 weken geleden wilde hij ook zo graag dat wij het zegenliedje ook voor hem gingen zingen. Ik vroeg aan hem of hij het leuk zou vinden om een 'eigen' zegenliedje te hebben. Daar begon hij van te stralen. Dus elke avond zingen we voor hem dit zegenliedje. Ik leg mijn hand op zijn hoofd en zing voor hem dit lied:

dat ga ik ook maken....

Vanmorgen bracht ik Yinthe naar school. Ik zag bij de kleitafel iets liggen en dacht meteen, dat ga ik ook maken. Een silhouet van een gezicht en op de achterkant een heel lijf en dat alles gelamineerd. Yinthe ging gelijk aan de slag en ik ging weer naar huis. Deze foto kreeg ik net binnen via de mail. Wat is ze heerlijk bezig geweest. Nu hopen dat Marnix zo'n lamineerapparaat op kantoor heeft staan. Vroeger was het altijd: "Pap, kun je voor mij even dit lamineren, kopiëren, inbinden".... maar helaas de afstand Amersfoort-Hardenberg is een beetje groot.
Ik ga mijn meisje maar weer eens ophalen en naar haar vrolijke verhalen luisteren.