zaterdag 27 december 2014

dankbaar

De kerstdagen zitten er weer op. We hebben fijn met elkaar het kerstfeest gevierd. Ik was lekker in mijn rol op 1e kerstdag in de kerk.... en Jens voelde zich prima als schaapje....

En dan is het jaar 2014 alweer bijna voorbij. Een jaar waarin we met dankbaarheid op terugkijken. Eigenlijk gaat het erg lekker in huize van de Wetering. De kinderen, ontwikkelen zich goed. Ik zit heerlijk in mijn vel. Ergens aan het begin van het jaar was het wel even schrikken toen Marnix aangaf dat hij een knobbeltje voelde. Gelukkig was er niks ergs aan de hand en zijn we het haast alweer vergeten... Ook raakte Marnix zijn baan kwijt, maar had gelukkig direct al weer wat anders. Jammer genoeg was het niet helemaal wat hij ervan gehoopt had, maar deze maand kreeg hij wat anders aangeboden en is hij in een nieuwe functie verder gegaan en dat heeft hem echt goed gedaan. 

Lof, eer en prijs zij God!

vrijdag 19 december 2014

lief mannetje!

"Wat, zeg je? Hè? Gek word ik er weer van. Ik kan weer alles twee keer tegen Jens zeggen en bij Jens zie ik dat er een hoop langs hem heen gaat. Het is zelfs al zo ver dat hij zijn hoofd bijdraait en echt zijn best probeert te doen om te luisteren.

Binnenkort naar de ggd, onderzoek voor kinderen van groep 2. Dit jaar nog? Ik vroeg het dinsdag maar even aan de juf. Ze wist het ook niet precies, ze waren nog in de andere groep 2 bezig. OK, dan ga ik daar niet op wachten en kijken of de gehoortest goed is, maar bel ik naar de kno-arts. Zowaar Jens mocht gelijk dezelfde ochtend op bezoek komen. En ja hoor, zijn buisje lag los in het oor en er zit veel vocht achter in zijn oor, dus hij hoort echt slecht. We krijgen een neusspray mee in de hoop dat het zich zelf oplost en moeten ons 8 januari weer melden. De kno-arts bekijkt dan of er weer een nieuw buisje geplaatst moet worden.

Ja, die ggd. Dit is wel nuttige informatie en je mag als ouder niet mee. Ik had al een hele vragenlijst ingevuld, maar ja hij zakt natuurlijk op de gehoortest en dan komen ze met allerlei doorverwijzingen terwijl we er al druk mee bezig zijn. Diezelfde middag schrijf ik een brief en geef dit aan de juf.

Woensdagmiddag word ik gebeld door een mevrouw van de ggd. Ze had Jens die ochtend onderzocht en Jens vertelde een heel verhaal dat zijn buisje er uit was, dat hij nu een neusspray krijgt en dat hij bij de dokter was geweest. Dit wilde ze even checken, want de gehoortest was onvoldoende. En helaas, ze had mijn brief niet van de juf gekregen. Maar wow, zeg ik... heeft Jens dat allemaal netjes vertelt. Wat goed van hem. Mijn jongetje, die soms amper wat zei, omdat hij het gewoonweg niet durfde, omdat hij wist dat hij het niet goed zei. Hij heeft gewoon een heel verhaal gehouden tegen een wildvreemde mevrouw en ze kon hem dus ook nog goed verstaan. Ik zei dat ik hier heel blij van werd.... dat hij doof is, ach dat wist ik, wordt aan gewerkt. Ja, zegt de mevrouw van de ggd, ik heb op mijn papier staan, lief mannetje. Hij was open, zit rustig op zijn stoel en doet de testjes goed mee.
En fijn dat ze het nacheckt, want zo kunnen we een hoop onnozele verwijzingen voorkomen.

Gisteren krijgt Jens een brief mee van de ggd. Zijn gewicht en lengte zijn vermeld en inderdaad onderaan staat met handgeschreven letters: 'lief mannetje!' En dat is hij.

zaterdag 13 december 2014

overleden

En dan sla je de krant open en kom je bij de pagina familieberichten. "Nee" roep ik. "Wat is er mam", hoor ik gelijk. Daar in de krant staat de naam van een jeugdvriend, overleden op 36 jarige leeftijd. Een jaar of iets langer ben ik met hem opgetrokken. Ik kende hem denk ik van koor ofzo, eigenlijk weet ik het al niet eens meer. Wat hebben we een lol samen gehad. Ik kan me de middagjes bij de Oldemeijer nog goed herinneren. Een heel aantal jaar later had ik zijn neefje in de klas in Almere. Samen met zijn moeder hebben we nog lol gehad om het feit dat ik regelmatig bij haar 'kleine' broertje kwam en dat ik nu haar kind lesgeef. Uiteindelijk is hijzelf getrouwd met een oud klasgenoot van mij. Ik had een hele tijd terug al een keer gehoord dat hij ziek was en nu is hij er niet meer. Een man en grappige pappa (zoals in de krant stond) zal gemist worden. Hmmm, grappig, ja wat kan ik me dat goed voorstellen.

De toekomst is zeker, ja eindeloos goed.
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet:
Dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan. 

dinsdag 9 december 2014

briefjes in mijn hoofd

Samen met Jens zit ik in de auto op weg naar zwemles. "Mam, badmeester Gert (zijn vorige badmeester) zei dat er met kerst een kerstboom in het zwembad neergezet wordt." "Dat is ook zo", zeg ik. "Dat je dat nog weet". Jens antwoordt: "Ja, dus dat briefje kan weer uit mijn hoofd." Ik glimlach, wat een wijsheid voor een kind van 5. "Volgens mij zit jouw hoofd vol met briefjes." "Ja, wel 100, nou 40" "Het waren er dus eerst 41", zegt Jens.
Jens, ons denkertje, ik zou graag al zijn 'briefjes' wel eens willen lezen, zodat ik ook weet wat er allemaal in zijn hoofd omgaat.

maandag 1 december 2014

Vogelgriep

Gisteren in de kerk kon Marnix nog net stil blijven zitten. Hij voelde al in zijn broekzak dat er flink wat what's appjes over en weer verstuurd werden. En ja hoor, het is weer mis. Opnieuw bij een bedrijf vogelgriep geconstateerd en dit keer bij Sofieke. Sofieke is jarenlang bij Cavo Latuco en Agrifirm Marnix collega geweest. Marnix kent natuurlijk de meeste pluimveeboeren in Nederland wel, maar nu het bij Sofieke is voelt het toch ook wel anders en ook voor mij, want ook ik ken Sofieke natuurlijk wel.
Gisteren werd dan ook het nieuws volop gevolgd en dat leverde soms ook wel gelach op. Er was een of ander praatprogramma waarin ze het toch wel sneu vonden voor de boer en zijn vrouw... haha, in dit geval dus voor de boerin en haar man. Marnix slijt zijn dagen momenteel dus op kantoor. Hij mag geen boeren bezoeken. Vorige week moest hij laat in de avond een chauffeur ophalen ergens uit het oosten van het land. Hij had daar voer gebracht, maar mag dan niet meer met die vrachtauto naar Nijkerk wat in een andere regio ligt. Dus het kost nog heel wat deze vogelgriep. Marnix verwacht dat hij rest van het jaar nog wel op kantoor zal blijven.