... het is echt een genot om dit meisje te observeren.
Dinsdagmiddag... lekker tutten met haar vriendinnen. Dat komt straks allemaal bij elkaar in de klas.
Woensdag.... Deze week zijn we bij de tandarts geweest en ineens zie ik terwijl ik aan het schoonmaken ben, dit tafereel terug.
Tussen deze foto's zit 2,5 jaar. 2,5 jaar heeft deze jongen heerlijk gekleuterd. Wat is hij gegroeid. Vanmorgen zag ik daarvan toch echt het levende bewijs. Als een verlegen jongetje kwam hij het Zwaluwnest binnen. Hij had er zin in en het afscheid nemen ging makkelijk, maar wat vond Jens het moeilijk om even contact te maken met juf. En zie hem nu. Vanmorgen loopt hij de klas binnen en i.p.v. dat hij naar het kiesbord gaat om te kijken wat hij moet doen loopt hij eerst even op juf af. Ik vraag me af wat hij moet of hij iets wil vragen ofzo. Maar nee, hoor hij zegt gewoon even netjes 'goedemorgen juf'' en vervolgens checkt hij even wat hij moet doen. Wat ben ik dankbaar dat mijn jensie zich zo goed heeft ontwikkeld. Hij groet kinderen, heeft lol. Ik was zo benieuwd hoe het sociaal gezien zou gaan. Het leren komt hem wel aanwaaien, daar heeft hij niet zo heel veel moeite voor hoeven doen. Ik loop vanmiddag met hem uit school. "Pfff, de nieuwe weektaak is moeilijk zeg." Ik heb met hem een gesprek hierover en leg hem uit dat ik juist erg blij ben dat juf dit doet. Er zijn kinderen die alles al weten van de kleuters, zoals jij, en ..., en.... Het is belangrijk dat jullie hersenen niet lui worden en daarom doet juf voor jullie wat moeilijkere dingen. Het is juist erg belangrijk dat je leert leren. Daar heb je later wat aan. Kijk maar naar pappa, die moet ook elke dag zijn hersens gebruiken, zo kan hij geld verdienen. En als jij later groot bent zul je ook je hersens moeten gebruiken, jij wilt dan toch ook geld verdienen voor Floor en jullie kinderen. (bloos, bloos, haha). Dus daarom is het goed dat juf dit doet.
Nog 3 weekjes en dat zit de kleuterperiode er voor Jens op. Ik heb hem al gezegd, geniet er nog even van. Nu kun je nog lekker in de zandbak. Hij heeft er zin in.
En dan hebben we even geen kleuter meer in huis. Alhoewel... Gisteren: wanneer gaat Yinthe... Vandaa:, wanneer gaat Yinthe... en later bij de tandarts. Yinthe zit zeker al op school... Nee, Yinthe gaat pas in april en blijft nog heerlijk eventjes bij mij. Ik heb al wel even tegen haar gezegd dat ze maar even moet stoppen met groeien, haha. Wat een genot om dit meisje nog thuis te mogen hebben. Ze is zo anders dan Jens en ik verbaas me over haar fantasiespel. Er is genoeg te ontdekken aan haar. En sociaal gezien, daar maak ik me nou bij haar totaal geen zorgen over. Die wil nu wel al elke dag speelafspraakjes maken en heeft al heel wat vriendinnen.
Soms is het veel werk, en ben ik weer heel wat aan het heen en weer mailen als voorzitter van de commissie kind en kerk. Maar over het algemeen ben ik dankbaar voor het kinderwerk wat ik in de kerk mag doen. Wat is het toch genieten als je een groep 3 jarigen en kleuters voor je hebt zitten en je een bijbelverhaal vertelt of een spel met ze doet om de boodschap nog duidelijker te krijgen. Het blijft leuk om eens in de 2 weken te bedenken wat voor passends we voor groep 6,7 en 8 bij de preek kunnen bedenken en heerlijk om het onderwerp van de preek met ze te bespreken. En vanavond.... de tieneravond. Met groep 7 en 8 hebben we na de middagdienst gegeten en het spel ik hou van God (n.a.v. ik hou van holland) gedaan. Heerlijk om dit te mogen leiden en die spanning te voelen. Een waar feestje. Ik ben God dankbaar voor de gaven die ik van Hem heb gekregen en dat ik ze mag gebruiken.
Zaterdag liep Marnix alweer zijn 3e halve marathon van dit seizoen. En elke keer is hij weer ietsje sneller. Nou ben ik dol op hardlopen, maar 21,1 km. is toch wel erg ver. Marnix liet mij een filmpje zien van de start van de 4 engelse mijl (6,4 km.) van Zwolle. Dat zag er zo leuk uit, dat ik volgend jaar dit ook wel wil doen. En 6,4 km... dat is minder dan mijn eigen rondje Vathorst (7 km.) die ik zeker om de week wel doe. Wie loopt er volgend jaar met mij mee?
Even heerlijk een rondje hardlopen met mooie opwekkingsmuziek in de oren. Mijn
oog valt op een reclamebord. I AM beveiligingstechniek lees ik. I AM? Tjonge
is dat niet een beetje ver gezocht, er is in mijn ogen maar Eén die zie zich zo noemt. Waarom zullen ze gekozen hebben voor I Am? Of zouden ze soms
gedacht hebben aan psalm 121, waarin staat ‘Hij waakt over je leven’? Al rennend
kom ik dichterbij en dan pas zie ik het hele bord. LAM beveiligingstechniek,
oeps.
We hebben er al heel wat over gesproken en een foto bekeken van mijzelf met een dikke buik. Zaterdag kocht ik dit boek en ook dit boek past zo goed bij het onderwerp van deze week. Het gaat over een meisje dat in een pleeggezin woont. Ze heeft dus een pleegmamma en een buikmamma. Ook pleegkinderen heeft God gemaakt in de buik van hun moeder. En ook daar kunnen we voor gaan danken. En zo wordt het met name Jens steeds duidelijker wat het is om een pleegkind te zijn. Hun eigen mamma of pappa kan niet meer goed voor ze zorgen en daarom mogen ze bij ons of bij iemand anders komen wonen. Natuurlijk mogen ze hun pappa en/of mamma nog wel eens zien.
Het is zondagmiddag en ik zit heerlijk in het zonnetje te lezen, totdat de zon achter de wolken verschijnt. Ik kijk eens omhoog en naar Yinthe die rondloopt met haar toverstafje. "Yinthe, tover jij voor mamma even de zon terug?" "Hokus, pokus, pilatus pas, ik wou dat de zon terug was." "Het werkt", roept Jens en vol verbazing kijkt hij Yinthe eens aan. Een tijdje later zit ik weer in de schaduw. Ik kijk weer eens even omhoog en zeg tegen Jens "En nu tover jij eens voor mij de zon terug". Hokus, pokus.... en ja hoor, opnieuw zit ik in het zonnetje. Ook onze niet gelovige buurjongen doet met Jens mee. Voor hem is er maar één conclusie en hij zegt dan ook: "Het komt vast omdat jullie in God geloven." Daar moet ik even om glimlachen, ik kan hem nu in de waan laten, maar nee dat doe ik toch maar niet. Ik leg hem dus maar uit, waarom het toveren lukt, gewoon een kwestie van het juiste moment afwachten....
Vandaag weer eens een boek uitgelezen. Thuiskomst van Randy Alcorn. Over de christenvervolging in China. Met dit mooie weer wordt er heerlijk buiten gespeeld en heeft moeders lekker de tijd om te lezen. Gelijk maar weer even 2 boeken van de bieb op mijn ereader gezet. Ik zag ook dat ik al 30 uur in 28 dagen gelezen heb, dus dat is elke dag minstens 1 uur.
Voor mij geen tas met boeken meer in de vakantie. Voorleesboeken hoeft dit jaar ook niet, dankzij de telekidsboeken. Ik wil eigenlijk wel dat Jens ook zelf blijft lezen in de vakantie. Ook al gaat hij pas na de zomer naar groep 3, hij leest al. Dat wil ik wel graag vasthouden. Ik was erg benieuwd naar de vakantiebieb app en ben heel blij. Er zitten nl. 3 boeken bij op het niveau van m3, het niveau van Jens. Dus dan hoeft er alleen nog maar een kinderbijbel en het bijbels dagboekje van de kinderen in de koffer gestopt te worden...
In de afgelopen week heb ik met de kinderen stil gestaan bij de vrucht van de Geest. Elke dag stonden we bij 1 of 2 aspecten stil. Wat betekent het nu eigenlijk vriendelijkheid, goedheid, zelfbeheersing, etc. Nadat we erover gesproken hadden lazen we het verhaal uit de kinderbijbel die aan de beurt was. Toevallig zat daar ook het verhaal van Stefanus bij. Kijk, dat noem ik nu eens christenzijn. Wat bleef hij rustig en vol van geloof. Maar ja, hoe zit dan nu, in onze eigen praktijk. Een mooi (nou ja, eigenlijk helemaal niet zo mooi) gebeurde vorige week. We waren op weg naar het zwembad. De 2e poging, want de dag ervoor was mijn accu leeg. Gelukkig mochten we van de badmeester de les inhalen. En bij de 3e kruising vanaf ons huis, gaat het mis. Ik rijd een vrouw aan. Ik heb haar totaal niet gezien. Gelukkig was ik al aan het uitkijken en reed ik stapvoets, maar ik schrok me rot. Ik stap snel uit de auto en de vrouw is nogal boos (en terecht) Ze schreeuwt wild in het rond. "Schrijf haar kenteken op, ik doe aangfite bij de politie." Ik bleef uiterst kalm en vriendelijk. Ik bood gelijk mijn excuses aan, ze mocht gerust mijn kentekennummer opschrijven en mij aangeven. Ik was fout, maar ja daar doet de politie verder niets mee dacht ik. Een ongeluk kan nu eenmaal gebeuren. De vrouw had nog geen schrammetje en haar fiets was nog kaarsrecht (later zag ik er wel een klein deukje in mijn auto zat, o erger nog ik was met Marnix zijn auto...) Ik bleef nog even rustig met de vrouw praten gaf haar nog netjes een hand. Zij wilde nog mijn rijbewijs zien, ach ook maar gedaan. En toen ineens kreeg het gesprek een bizarre wending. De vrouw was erg benieuwd of ik misschien bij het Kruispunt zat (een kerk in Vathorst). Nou nee, was mijn antwoord, alhoewel ik wel heel veel mensen ken uit die kerk en ik gaf aan dat ik bij het GKV zat. Moraal van het verhaal: Kwam het nu door mijn eigen houding dat de vrouw zich afvroeg of ik christen was? Ik heb dit voorval wel gebruikt om met de kinderen over de vrucht van de Geest te praten. Blijf vriendelijk, wees goed, heb geduld, etc. en probeer om steeds meer op Jezus te lijken.
Bij Jens begon het wel te dagen en Yinthe.... ach nee, natuurlijk niet. Maar ik lach me rot om haar. Vanavond deden we de ultieme test. Marnix had zo goed als nooit meegedaan (Ik lijk deze week ook wel erg op een alleenstaande vrouw). Hij kon 4 aspecten noemen van de vrucht van Geest. Jens echter haalde hem dik in. En Yinthe haar woordenschat is ook weer uitgebreid. Het is ook wel erg schattig om het woord zachtmoedigheid uit zo'n klein mondje te horen. "Mam, wat voor kijktafel hebben we morgen?" We zitten hier nogal in de babyboom en Yinthe werkt op school over baby's. Dus ik dacht aan iets uit psalm 139. Foto van een baby, echofoto, geboortekaartje van Milan erbij (ons 1e neefje van dit jaar). En ik zal mijn mobiel erbij liggen en dan vragen de kids zich morgen vast af waarom die erbij ligt... ik heb nogal beeldend materiaal gekregen (dank je Margriet) van een druktemakertje in de moederschoot en ik ben dus inmiddels erg benieuwd naar dit 2e neefje van dit jaar. En aangezien we zaterdag schoonzus Hanneke uit Mozambique treffen met het 3e neefje in de moederschoot, tja dan moet de kijktafel toch echt over psalm 139 gaan.
Herinneringen van vroeger komen weer boven. Gezellig met de kinderen in de straat springtouwen. Wij hebben ook een heerlijke straat om te wonen. Doordat alle tuinen aan de voorkant van het huis en dus aan de straat zitten is er snel en makkelijk contact. Er wordt dan ook veel met elkaar gespeeld. Het touwtjespringen was gisteravond en vandaag....
Zwembad op de oprit en met weer andere kinderen uit de straat lekker in het badje. Vanuit de tuin kan ik alles volgen, maar ik word niet nat.... Terwijl Yinthe naar bed ging en doodop was van zo'n dagje intensief spelen mocht Jens nog wat langer buitenspelen. 'Mag ik nog nat worden', vroeg hij. 'Wat ga je doen dan?' 'Een watergevecht verderop in de straat'. Aan het eind van onze straat wonen nog weer wat grotere jongens, wat een lol hadden ze. Vlak voordat de bliksem kwam haalde ik hem weer naar binnen en zei: 'Je woont echt in de leukste straat van Vathorst he?' Waarop Jens antwoorde: 'Nee, in de leukste straat van Nederland.'
De foto's zijn weer genomen. Het valt nooit mee om Jens en Yinthe bij een ander ontspannen op een foto te krijgen. Jens vindt foto's maken tegenwoordig sowieso al lastig. Hij heeft door dat hij moet lachen en dan met samengeknepen lippen gaat hij dan lachen. Zelfs thuis is het lastig om van hem een foto te maken, ach ik snap het wel. Ik hou er ook niet zo van.... maar ja, ik ben altijd degene die ze maakt.
Deze week is de fotograaf op school. Zometeen mogen Jens en Yinthe samen op de foto. Uiteraard maak ik zoals elk jaar ook een paar foto's in de tuin. Ze zijn dan toch in de stemming. Aangezien Yinthe er al helemaal klaar voor is heb ik de eerste foto's van haar alvast maar gemaakt.
Haha, je zou het bijna denken als je deze foto ziet. Mijn lieve Yinthe, je hebt het eigenlijk wel gezien op de peuterspeelzaal en je wilt zo graag naar de basisschool. Ik haalde je dinsdag op en kwam in je klas en ik dacht ook, je past hier eigenlijk niet echt meer tussen. Je bent zo groot en je speelt thuis ook graag met wat oudere kinderen. De kinderen bij jou in de klas zijn dan in jouw ogen misschien wel kleintjes.
Je zult toch echt nog zo'n 10 maanden geduld moeten hebben. En toch merk ik dat je best geniet bij dikkie dik. Je werkt over de baby en 's middags wordt thuis alles nagedaan. Je kunt je prima alleen vermaken. Ik ben er blij om dat ik nog 10 maanden lekker veel van je spel kan genieten. Af en toe gluur ik even naar je en luister naar alle verhalen die je ophangt aan de poppen. Ik laat niet merken dat ik kijk, want dat wil je niet. Ik moet jou vooral lekker in je eigen wereldje laten...
