Zaterdag heb je een kleurplaat gehaald bij de praxis. Je begint gelijk met kleuren. De randjes met stift. Op zondag ga je hiermee verder en begin je de binnenkanten met potlood te kleuren. Je mamma heeft op deze manier toch best wat kleurwedstrijden gewonnen en jij wilt het ook gaan proberen. Het is nog niet helemaal af, maar je bent zo trots op het resultaat wat je nu al hebt. Op maandag ben je blij dat je eindelijk naar beneden mag. Al voor 6 uur ben je wakker en ben je vaak bij je pappa en mamma geweest. Die zijn inmiddels niet zo blij meer en je doet je best om hen niet te storen. Heel rustig werk je aan je kleurplaat. Je mamma komt beneden en ziet dan wat er gebeurd is. In plaats van een bruin potlood heb je een groen potlood gepakt en in plaats van de lucht blauw te kleuren, kleur je het paars. Als mamma dit tegen je zegt wordt je heel erg verdrietig. Je had zo je best gedaan en je hoefde echt nog maar zo'n klein stukje. Je komt tot de conclusie dat je nu echt zeker weten niet gaat winnen en de tranen blijven stromen. Uiteindelijk kom je samen met je mamma tot een oplossing. Vanavond als je terug komt van atletiek rijd je toch vlak langs de praxis en haal je snel even een nieuwe. Die stomme kleurenblindheid ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten