Het gaat goed met Jens in groep 3. Zo goed dat hij voor lezen extra werk heeft gekregen. Hierin moet hij wel redelijk zelfstandig mee uit de voeten kunnen. Afgelopen weekend mailde juf ons dat hij leest als een trein, maar het moeilijkere werkboek is toch nog iets te moeilijk. Hij moet weer met het gewone programma meedoen en daarbij krijgt hij wel moeilijkere bladen waar hij uit kan kiezen. Dat gaf ons toch stof tot nadenken. Komt Jens zijn faalangst om de hoek kijken en is hij bang om fouten te maken? Snapt hij de opdracht niet en zou het hem helpen als hij naast iemand zit die ook een hoger niveau heeft, zou hem dat net die zekerheid geven. Met juf had ik afgesproken dat ik graag het werkboek eens wilde inzien.
Aan de opdrachten ligt het niet, daar valt weinig aan te snappen. Het gaat om het begrijpend lezen en hij komt er gewoon niet uit. Met juf heb ik goede afspraken gemaakt, ook zal hij nu extra werk krijgen bij rekenen. Dat hebben we nog liever dan voor lezen. Ook uit zijn toetsen blijkt dat hij hier goed in is, helemaal foutloos. Van wie zal hij dat nou hebben...
Thuis gekomen denk ik er nog eens over na. Toch bijzonder, als ik thuis met hem lees gaat het begrijpend lezen wel goed. Ik knoop nog eens een gesprekje met hem aan en zeg één van de zinnen uit zijn schrift. "Je moet een kruisje zetten bij waar of niet waar, de zon is heet, waar of niet waar."
Jens reageert meteen: "Ja, dan raak ik helemaal in de war. Soms is de zon heet, maar vandaag schijnt hij en ik vind het toch koud." Ik moet me inhouden om niet keihard te gaan lachen. Ik snap gelijk waar het probleem zit. Als hij zo elk zinnetje eerst helemaal gaat beredeneren en overdenken, tja dan wordt het ook wel erg lastig.
Kind van zijn vader, een echte denker. En daar zit ik dan als doener....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten