In de afgelopen week heb ik met de kinderen stil gestaan bij de vrucht van de Geest. Elke dag stonden we bij 1 of 2 aspecten stil. Wat betekent het nu eigenlijk vriendelijkheid, goedheid, zelfbeheersing, etc. Nadat we erover gesproken hadden lazen we het verhaal uit de kinderbijbel die aan de beurt was. Toevallig zat daar ook het verhaal van Stefanus bij. Kijk, dat noem ik nu eens christenzijn. Wat bleef hij rustig en vol van geloof. Maar ja, hoe zit dan nu, in onze eigen praktijk. Een mooi (nou ja, eigenlijk helemaal niet zo mooi) gebeurde vorige week. We waren op weg naar het zwembad. De 2e poging, want de dag ervoor was mijn accu leeg. Gelukkig mochten we van de badmeester de les inhalen. En bij de 3e kruising vanaf ons huis, gaat het mis. Ik rijd een vrouw aan. Ik heb haar totaal niet gezien. Gelukkig was ik al aan het uitkijken en reed ik stapvoets, maar ik schrok me rot. Ik stap snel uit de auto en de vrouw is nogal boos (en terecht) Ze schreeuwt wild in het rond. "Schrijf haar kenteken op, ik doe aangfite bij de politie." Ik bleef uiterst kalm en vriendelijk. Ik bood gelijk mijn excuses aan, ze mocht gerust mijn kentekennummer opschrijven en mij aangeven. Ik was fout, maar ja daar doet de politie verder niets mee dacht ik. Een ongeluk kan nu eenmaal gebeuren. De vrouw had nog geen schrammetje en haar fiets was nog kaarsrecht (later zag ik er wel een klein deukje in mijn auto zat, o erger nog ik was met Marnix zijn auto...) Ik bleef nog even rustig met de vrouw praten gaf haar nog netjes een hand. Zij wilde nog mijn rijbewijs zien, ach ook maar gedaan. En toen ineens kreeg het gesprek een bizarre wending. De vrouw was erg benieuwd of ik misschien bij het Kruispunt zat (een kerk in Vathorst). Nou nee, was mijn antwoord, alhoewel ik wel heel veel mensen ken uit die kerk en ik gaf aan dat ik bij het GKV zat. Moraal van het verhaal: Kwam het nu door mijn eigen houding dat de vrouw zich afvroeg of ik christen was? Ik heb dit voorval wel gebruikt om met de kinderen over de vrucht van de Geest te praten. Blijf vriendelijk, wees goed, heb geduld, etc. en probeer om steeds meer op Jezus te lijken.
Bij Jens begon het wel te dagen en Yinthe.... ach nee, natuurlijk niet. Maar ik lach me rot om haar. Vanavond deden we de ultieme test. Marnix had zo goed als nooit meegedaan (Ik lijk deze week ook wel erg op een alleenstaande vrouw). Hij kon 4 aspecten noemen van de vrucht van Geest. Jens echter haalde hem dik in. En Yinthe haar woordenschat is ook weer uitgebreid. Het is ook wel erg schattig om het woord zachtmoedigheid uit zo'n klein mondje te horen. "Mam, wat voor kijktafel hebben we morgen?" We zitten hier nogal in de babyboom en Yinthe werkt op school over baby's. Dus ik dacht aan iets uit psalm 139. Foto van een baby, echofoto, geboortekaartje van Milan erbij (ons 1e neefje van dit jaar). En ik zal mijn mobiel erbij liggen en dan vragen de kids zich morgen vast af waarom die erbij ligt... ik heb nogal beeldend materiaal gekregen (dank je Margriet) van een druktemakertje in de moederschoot en ik ben dus inmiddels erg benieuwd naar dit 2e neefje van dit jaar. En aangezien we zaterdag schoonzus Hanneke uit Mozambique treffen met het 3e neefje in de moederschoot, tja dan moet de kijktafel toch echt over psalm 139 gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten