Vorige week heeft Jens echt zijn best gedaan om lekker te spelen, maar hij kon zijn draai niet vinden. Ik zei: "je mist Twan, of niet?" Jens begon bijna te huilen, dat was precies het probleem. Want alleen met lego, clics of playmobil spelen is lang niet zo leuk als samen met Twan. Vrijdag was het echt het toppunt. Hij was het zat en huilde om de haverklap er kon geen lachje meer vanaf. Gelukkig mocht Jens nog 2 nachtjes bij neef Joël logeren. En gistermiddag was het dan eindelijk zover, zijn beste vriend en buurjongen was weer thuis. Ik heb Jens de rest van de dag niet meer gezien en vandaag idem dito. Dan speelt hij daar, nu weer hier. Ze zitten met het mooie weer wel binnen met lego te spelen. Ik laat het maar even, want ze spelen nu al echt uren en uren achter elkaar. En Yinthe zie ik ook de hele dag niet, want die speelt lekker met Anouk, ons buurmeisje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten