kruispunt

Via Facebook volg ik een aantal weken een bijbelstudie challenge. Twee weken gleden boog ik me over een tekst uit Jesaja 60. Over kruispunten in je leven. Ik schrok een beetje van deze tekst, want dit was precies hoe ik me voelde. De tekst die ik op maandag 21 november las sloeg echt op mij. We staan op de lijst voor pleegzorg, maar tot nu toe hebben we nog nog geen pleegkindje gehad. Ik heb ingevallen op school, wat eigenlijk best leuk was. Ik werd gevraagd voor een uurtje als onderwijsassistent. Ik had 's Avonds met Marnix en gesprek hierover. Wat moet ik nu? Hoe lang moet ik wachten op een pleegkindje. Je kunt toch ook niet bidden voor een pleegkindje, dat zou eigenlijk wel wreed zijn. Maar als ik ga voor een baan, dan ga ik er ook voor en wil ik wel van de lijst voor pleegzorg af. Voor mij voelt en/en niet goed. Ik ben altijd thuis geweest voor mijn eigen kinderen en wil dit dan ook doen voor een pleegkindje.
Marnix opperde als je dan eens een tijdelijke baan zou nemen, misschien helpt dat in je beslissing.
Dinsdag 22 november. Ik ga verder met mijn challenge en de opdracht is om een brief te schrijven aan God over deze tekst. Sta je op een kruispunt, leg dit dan aan God voor. Ik zie diezelfde dag een vacature voor 3 ochtenden in Nijkerk en stuur deze naar Marnix door. Die brief schrijf ik even in mijn hoofd. 's Middags heb ik tijd over en ga adventshuisjes knutselen. Heerlijk, die vrije tijd... maar soms voelt het zo nutteloos. Ik word er een beetje down van. Die baan... ik denk er veel over na die dag.... maar ik krijg nog niet echt dat halleluja-gevoel. Dat maakt me misschien nog somberder. Ik bid tot God...Welke weg moet ik nu gaan? Ik ga die middag thee drinken bij een vriendinnetje van Yinthe.
Als ik weer thuis kom zie ik dat ik ben gebeld door Marnix... heel vreemd, want die belt me nooit. Ik bel hem terug.... Marnix: Ik heb je gebeld, gemaild, geappt.... Oeps, sorry, ik was aan het theedrinken en had geen telefoon mee.
En dan hoor ik het verhaal... We zijn gebeld door de Rading (pleegzorgorganisatie) met de vraag of we diezelfde avond nog een baby van 3 maanden in ons huis kunnen opnemen.
Wow, ik ben er helemaal stil van... dit is wel een heel snel antwoord van God. Inmiddels zijn we 2 weken verder en ben blij met de weg die ik mocht gaan. We genieten allemaal enorm van dit pleegkindje en ben blij en dankbaar dat ik dit mensje mag helpen. Ook ben ik blij dat ik die bewuste dinsdagmiddag lekker de tijd had genomen om die adventshuisjes te maken, want de rest van de week kwam ik er niet meer aan toe....